Ερρίκος ΣΤ' της Αγγλίας (Ουίνδσωρ 1421 - 1471), βασιλιάς της Αγγλίας (1422 - 1461, 1470 - 1471), και μνηστήρας του Γαλλικού θρόνου (1422 - 1453).Μοναδικός υιός και διάδοχος του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Ε' και της Κατερίνας του Βαλουά. διαδέχθηκε τον πατέρα του σε ηλικία 9 μόλις μηνών, ενώ αμφισβητήθηκε η πατρότητα του. Επειδή η μητέρα του ανήκε στον βασιλικό Οίκο της Γαλλίας (κόρη του βασιλιά Καρόλου ΣΤ') την αμφισβήτησαν έντονα οι Γάλλοι ευγενείς λόγω του πολέμου με την γειτονική χώρα, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να περιορίσουν τα προνόμια της στην αντιβασιλεία. Τον Σεπτέμβριο 1423 κλήθηκε το βασιλικό Κοινοβούλιο στο όνομα του βασιλιά και ορίστηκε συμβούλιο αντιβασιλείας υπο τον θείο του Χάμφρει του Γκλόστερ θείο του Ερρίκου ΣΤ', μικρότερο γιό του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Δ' μέχρι την εποχή ενηλικίωσης του βασιλιά με περιορισμένες αρμοδιότητες. Ο ετεροθαλής αδελφός του Ερρίκου Δ' Ερρίκος Μποφώρ είχε σημαντική θέση στο συμβούλιο, ενώ ο μεγαλύτερος εν ζωή γιός του Ερρίκου Δ' Ιωάννης του Μπεντφόρντ ο άλλος του θείος ορίστηκε αντιβασιλέας της Γαλλίας. Ο νέος βασιλιάς ήθελε να εφαρμόσει ειρηνική πολιτική στις σχέσεις της με την Γαλλία. Οι ετεροθαλείς αδελφοί του Ερρίκου γιοί της μάνας του απο τον δεύτερο γάμο της με τον Όουεν Τυδώρ πήραν τον τίτλο του κόμητος.

Ανακαταλήψεις των Γάλλων στις κτήσεις του πατέρα του

Απο τους θείους του Ιωάννη δούκα του Μπεντφορντ, και Χάμφρει δούκα του Γλούκεστερ που ήταν οι δύο ισχυρότεροι αντιβασιλείς ο πρώτος πέθανε (1435) και ο δεύτερος (1447) απο καρδιακή προσβολή πρίν κατηγορηθεί για προδοσία. Σάν αποτέλεσμα των επιτυχιών του 100ετούς πολέμου ο βασιλιάς Ερρίκος Ε' άφησε την Αγγλία με ισχυρές κατοχές στα Γαλλικά εδάφη. Μετά τον θάνατο του εκμεταλλευόμενοι οι Γάλλοι την ανυπαρξία του εχθρού τους λόγω ανηλικότητας του νάου βασιλιά με την εμψύχωση της Ιωάννας της Λωρραίνης ανακατέλαβαν τα εδάφη τους. Μόλις πήρε ολοκληρωτικά την εξουσία στα χέρια του (1437) δέν μπορούσε να ανταποκριθεί στον ρόλο του γινόμενος έρμαιο ευνοούμενων ευγενών που τον πίεσαν να τερματίσει τον πόλεμο με την Γαλλία δυσαρεστώντας τους θείους του που αγνοήθηκαν. Οι καρδινάλιοι Μποφώρ και Σουφφόλκ έπεισαν τον βασιλιά οτι ο καλύτερος δρόμος για ειρήνη με την Γαλλία ήταν ο γάμος του με την ανιψιά του Καρόλου Ζ' Μαργαρίτα του Ανζού, κόρης του βασιλιά της Νάπολης Ρενέ Α', ξαδέλφου του Γάλλου βασιλιά. Ο Ερρίκος είχε ακούσει για την εκπληκτική της ομορφιά και έστειλε τον Σουφφόλκ να διαπραγματευθεί με τον Γάλλο βασιλιά. Ο Κάρολος συμφώνησε οτι θα την προσφέρει αλλά χωρίς την εκπληκτική περιουσία της σάν προίκα παρα μονάχα τις κομητείες του Ανζού και του Μαίν, κάτι που συμφωνήθηκε με την Συνθήκη του Τούρς ενώ κρατήθηκε μυστικό απο το Κοινοβούλιο.

Αδυναμία του να ανταποκριθεί στα καθήκοντα του

Ο γάμος πραγματοποιήθηκε το 1445 και ο δυναμικός χαρακτήρας της Μαργαρίτας επηρέασε τον Ερρίκο και είχε αυτή τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Καθυστέρησε να δημοσιοποιείσαι την υποτημιτική για την Αγγλία συνθήκη του Τούρς γιατί φοβόταν τις αντιδράσεις του θείου του Χάμφρει δούκα του Γλούκεστερ. Μόλις δημοσιοποιήθηκε τμήμα του λαού εξοργίστηκε με τον Σουφφόλκ, οι βασιλιάδες Ερρίκος και Μαργαρίτα προσπάθησαν να τον υπερασπίσουν λέγοντας οτι ήταν δική τους πρωτοβουλία ο γάμος και η Συνθήκη. Κάλεσαν (1447) στο Κοινοβούλιο τον δούκα του Γκλούκεστερ που κατηγορήθηκε για προδοσία, εξορίστηκε και πέθανε στην εξορία. Στην συνέχεια απαλλάχθηκαν και απο τον δούκα της Υόρκης που εξορίστηκε στην Ιρλανδία και συνέχισαν το έργο τους δίνοντας περισσότερους τίτλους στους Σουφφόλκ και Μποφώρ. Η κυβέρνηση άρχισε σταδιακά να γίνεται μισητή λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης, της αλλαγής της νομοθεσίας και της απώλειας των περιοχών στην Γαλλία. Ο μεγαλύτερος στόχος (1447) ήταν ο δούκας του Σουφφόλκ που πιέστηκε να εξοριστεί, αλλά το πλοίο του μπλέχτηκε σε μάχη ο ίδιος δολοφονήθηκε και το πτώμα του βρέθηκε αργότερα στην παραλία του Ντόβερ.

Οριστική απώλεια όλων των Γαλλικών κτήσεων

Ο Σάμερσετ επανέλαβε τις επιθέσεις στην Νορμανδία αλλά εξαναγκάστηκε να επιστρέψει πίσω, οι Γάλλοι ανακατέλαβαν ολόκληρη την επαρχία της Νορμανδίας που ο Ερρίκος Ε' είχε καταλάβει με τόσο θάρρος για λογαριασμό της Αγγλίας (1450). Στο Λονδίνο ο Ιάκωβος Κάντ κύρηξε επανάσταση, ενώ ο Ερρίκος ήρθε με στρατό να τον καταστείλει. Ο Κάντ κατόρθωσε για μερικές μέρες να καταλάβει το Λονδίνο αλλά μετά την σύγχιση που ακολούθησε ο βασιλικός στρατός το ανακατέλαβε. Το 1450 χάθηκε και η Ακουιτανία που ήταν συνέχεια στην κατοχή των Άγγλων απο την εποχή του βασιλιά Ερρίκου Β', ενώ το Καλαί ήταν η μόνη πόλη που είχε παραμείνει στην Αγγλία. Μέσα σε αυτή την κατάσταση πανικού ο δούκας της Υόρκης (1452) ανακλήθηκε απο την εξορία απο την Ιρλανδία. Αυτός παρουσίασε στον βασιλιά Ερρίκο μιά σειρά απο προτάσεις και παράπονα με αποκορύφωμα την απαίτηση για εξορία του δούκα του Σόμερσετ, ο βασιλιάς αρχικά συμφώνησε αλλά η Μαργαρίτα αρνήθηκε να δεχτεί την εξορία του Σόμερσετ. Το 1453 οι εξουσίες του δούκα της Υόρκης επανήλθαν πλήρως ενώ οι Άγγλοι ανακατέλαβαν το Μπορντώ και είχαν μερικές επιτυχίες στην Ακουιτανία, ενώ η βασίλισσα έμεινε έγκυος. Οι μικρές Αγγλικές επιτυχίες στην Ακουιτανία κράτησαν λίγο και μετά την ήττα του 1453 ανακαταλήφθηκαν απο τους Γάλλους, ενώ ο Ερρίκος έπεσε σε κρίση τρέλας που δέν μπορούσε να συνέλθει δέν μπόρεσε κάν να παραυρεθεί στην βάπτιση του γιού του Εδουάρδου. Ο Ριχάρδος της Υόρκης κέρδισε μιά πολύ σημαντική υποστήριξη με τον Ριχάρδο Νεβίλ κόμη του Βάρβικ έναν απο τους πλουσιότερους ευγενείς την εποχή του στην Αγγλία. Η βασίλισσα Μαργαρίτα περιορίστηκε στην διακυβέρνηση ενώ ο βασιλιάς Ερρίκος ΣΤ' ξαναβρήκε τις αισθήσεις του και επανήλθε στα μυαλά του. Έπασχε απο την ίδια ασθένεια με αυτή που είχε η μητέρα του αλλά και ο παππούς του βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος ΣΤ', τον τυραννούσε με ασταμάτητες κρίσεις τρέλας τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του.

Ανατροπή απο τον Οίκο της Υόρκης

Δυσαρεστημένοι ευγενείς συσπειρώθηκαν γύρω απο τον ξάδελφο του Εδουάρδο της Υόρκης επακολούθησε ο γνωστός εμφύλιος Αγγλικός πόλεμος ο Πόλεμος των Ρόδων μεταξύ των δύο Οίκων της Υόρκης και του Λάνκαστερ. Τελικά ο Εδουάρδος της Υόρκης (1461) κατέλαβε τον Αγγλικό θρόνο ώς Εδουάρδος Δ' ανατρέποντας τον Ερρίκο ΣΤ' που διέφυγε στην Σκωτία. Λίγη αντίσταση απο τον Οίκο του Λάνκαστερ καθοδηγούμενη απο την Μαργαρίτα καταστάλθηκε ενώ ο Ερρίκος συνελήφθηκε και ήταν απο το 1465 αιχμάλωτος στον πύργο του Λονδίνου. Η βασίλισσα Μαργαρίτα εξορίστηκε στην Σκωτία και αργότερα βρέθηκε στην Γαλλία οπου ζήτησε βοήθεια απο τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΑ' να επαναφέρει στον θρόνο αυτήν και τον σύζυγο της. Εξασφάλισε και την συμμαχία του πάμπλουτου Ριχάρδου Νεβίλ που είχε παραγκωνιστεί απο τον βασιλιά Εδουάρδο Δ' παρά την υποστήριξη που του είχε. Ο Νέβιλ επιτέθηκε στο Λονδίνο ανέτρεψε τον Εδουάρδο Δ' ελευθέρωσε τον Ερρίκο ΣΤ' και τον επανέφερε στον θρόνο. Ήταν όμως πλέον ανίκανος για οτιδήποτε αφού η ασθένεια του σε συνδυασμό με την αιχμαλωσία τον είχαν φέρει σε πλήρη νευρική παράλυση. Όταν ο Ριχάρδος Νέβιλ είδε οτι δέν είχε πάρει την κατάλληλη υποστήριξη για πόλεμο στην Βουργουνδία επανέφερε ξανά τον Εδουάρδο Δ΄στον θρόνο, ο δέ Ερρίκος ΣΤ' αιχμαλωτίστηκε ξανά στον πύργο του Λονδίνου και δολοφονήθηκε τον Μάιο 1471. Για τον φόνο τον δικό του και του γιού του Εδουάρδου κατηγορήθηκε έντονα οτι βρισκόταν πίσω απο αυτόν ο βασιλιάς Εδουάρδος Δ'.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>