Ερρίκος Δ' της Αγγλίας (Λίνκολνσάιρ 1367 - 1413) βασιλιάς της Γαλλίας και της Ιρλανδίας (1399 - 1413). Υιός του Ιωάννη της Γάνδης (3ου γιού του βασιλιά Εδουάρδου Γ') και της Λευκής του Λάνκαστερ, κόρης του Ερρίκου, δούκα του Λάνκαστερ επίσης απο την οικογένεια των Πλανταγενετών. Έτυχε μεγάλης εύνοιας την εποχή της βασιλείας του Ριχάρδου Β'. Μιά απο τις αδελφές του παντρεύτηκε τον βασιλιά της Πορτογαλίας Ιωάννη Α' τον μέγα. Η μικρότερη ετεροθαλής αδελφή του Κατερίνα παντρεύτηκε τον Ερρίκο Γ' της Καστίλλης. Είχε και 4 ετεροθαλή αδέλφια απο την τρίτη σύζυγο του πατέρα του Κατερίνα Σουίνφορντ που ονομάστηκαν Μποφώρ. Πρίν αναλάβει τον θρόνο ανακάλεσε απο την αντιβασιλεία τον ετεροθαλή αδελφό του Ιωάννη Μποφώρ 1ο κόμη του Σόμερσετ και θέσπισε μέτρα ώστε οι Μποφώρ να μήν μπορούν να κληρονομήσουν τον θρόνο. Ωστόσο ο σέρ Ούγος Σουίνφορντ γιός της Κατερίνας απο τον πρώτο γάμο της βρισκόταν στην βασιλική φρουρά και ήταν αρχιφύλακας του κάστρου Ποντεφράκτ όπου πέθανε ο βασιλιάς Ριχάρδος Β'. Άρα ένας γιός της Κατερίνας Μποφώρ με τον Ιωάννη της Γάνδης θα μπορούσε να κληρονομήσει τον θρόνο.

Ανατροπή του βασιλιά Ριχάρδου Β'

Ο Ερρίκος είχε ευμετάβλητη σχέση με τον βασιλιά Ριχάρδο Β' σε σχέση με τον πατέρα του, αφού ήταν πρωτοξάδελφα και στην παιδική τους ηλικία συμμετείχαν μαζί στην ομάδα του Γάρτερ (1377). Το 1387 ο Ερρίκος συμμετείχε στην επανάσταση των λόρδων κατά του βασιλιά αλλά συγχωρέθηκε απο τον ξάδελφο του και ανέβηκε απο κόμης του Ντέρμπι σε δούκας του Ερεφόρντ. Αλλά επήλθε νέα κρίσι (1398) λόγω της σχέσης του βασιλιά με τον Ερρίκο Μπόλιγκμπρόκ που εξόρισε τον Ερρίκο για 10 χρόνια. Ο Ερρίκος έμεινε έναν χρόνο στην εξορία οπου συμμετείχε στην πολιορκία της πρωτεύουσας της Λιθουανίας Βίλνιους με τους Τεύτονες ιππότες. Την επόμενη χρονιά πέθανε ο πατέρας του Ιωάννης της Γάνδης και ο βασιλιάς Ριχάρδος Β' ακύρωσε τα έγγραφα που επέτρεπαν την αυτόματη κληροδότηση των τίτλων του στον Ερρίκο, κάτι που ενόχλησε σημαντικά τον Ερρίκοο που του στερούσε την ίδια την γή του. Ενώθηκε με τον Θωμά Αρουντέλ έκπτωτο αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι που συμμετείχε στην αποτυχημένη επανάσταση του 1387. Επέστρεψαν μαζί στην Αγγλία κατα την διάρκεια της εκστρατείας του Ριχάρδου στην Ιρλανδία. Με τον Αρουντέλ σύμβουλο του ο Ερρίκος Μπόλιγκμπρόκ άρχισε να λεηλατεί την χώρα και ο Ερρίκος κέρδισε σύντομα όλη την δύναμη του και ανακηρύχθηκε νέος βασιλιάς της Αγγλίας ώς Ερρίκος Δ'. Ο βασιλιάς Ριχάρδος αιχμαλωτίστηκε και πέθανε στην φυλακή κάτω απο ανεξιχνίαστες συνθήκες, οι περισσότερες πληροφορίες λένε οτι στραγκαλίστηκε με διαταγή του.

Εξεγέρσεις και ασθένεια κατα την διάρκεια της βασιλείας του

Απο την πρώτη στιγμή της βασιλείας του έγινε στόχος ασταμάτητων εξεγέρσεων η πρώτη απο αυτές έγινε απο τον Όουεν Τυδώρ (1400) που αυτοανακηρύχθηκε πρίγκηπας των Βάλες. Οι εξεγέρσεις καταστάλθηκαν απο τον γιό του Ερρίκο του Μονμάουθ μέλλοντα βασιλιά Ερρίκο Ε' που είχε δείξει απο πολύ νέος τις στρατιωτικές του ικανότητες. Δέχθηκε την επίσκεψη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, ο οποίος ήταν ο μόνος Βυζαντινός αυτοκράτορας που επισκέφθηκε την Αγγλία προκειμένου να ζητήσει την βοήθεια του βασιλιά της στον αγώνα κατά των Τούρκων. Τον δέχθηκε με τιμές, οργάνωσε αγώνα κονταρομαχίας προς τιμή του ενώ του έδωσε και οικονομική υποστήριξη. Το 1406 ο μέλλων βασιλιάς της Σκωτίας Δημήτριος Α' συνελήφθηκε απο πειρατές και έμεινε αιχμάλωτος του Ερρίκου Δ' σε όλο το υπόλοιπο διάστημα της βασιλείας του. Απο το 1405 η υγεία του παρουσίασε ασταμάτητες κάμψεις, αφού το δέρμα του παραμορφωνόταν συνεχώς και σάπιζε ενώ κάθε χρόνο δεχόταν επιθέσεις θανατηφόρων ασθενειών. Το τελικό χτύπημα ήρθε με τον θάνατο του τον Μάρτιο 1413. Οι ιστορικοί ποτέ δέν κατάφεραν να εξηγήσουν την μορφή της ασθένειας του.

Κληρονόμοι

Με τον πρώτο του γάμο (1380) με την Μαρία του Μποχούν (1369 - 1394) παιδιά του ήταν :

* Ερρίκος Ε' της Αγγλίας
* Θωμάς του Κλάρενς
* Ιωάννης του Λάνκαστερ
* Χάμφρεϊ Δούκας του Γκλόστερ
* Φιλίππη (1394 - 1430)

Πηγές

# (Peter McNiven, "The Problem of Henry IV's Health, 1405–1413", English Historical Review, 100 (1985), pp 747–772)

# Debbi Codling, Henry IV and Personal Piety, History Today, 57:1 (January 2007), pages 23 - 29

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>