Ο Ερρίκος Γ' της Αγγλίας (1207 - 1272) ήταν βασιλιάς της Αγγλίας και δούκας της Ακουιτανίας (1216-1272), υιός και διάδοχος του βασιλιά της Αγγλίας Ιωάννη του Ακτήμονα και της Ισαβέλλας της Ανγκουλέμης. Στην εποχή του δεν υπήρχαν αριθμήσεις δίπλα από τα ονόματα των μεσαιωνικών βασιλέων και ο Ερρίκος Γ' ήταν γνωστός ως Ερρίκος του Ουίντσεστερ, πρώτος βασιλιάς - ανήλικο παιδί μετά τη Νορμανδική κατάκτηση και ένας από τους πιο μακρόχρονους βασιλείς, που κυβέρνησε την Αγγλία 56 χρόνια. Επί βασιλείας του άρχισε να κατασκευάζεται το μεγαλύτερο μνημείο της Αγγλικής ιστορίας, το αββαείο του Ουέστμινστερ, ως επέκταση του τάφου του Εδουάρδου του Εξομολογητή.

Κληρονόμησε δραματικές αλλαγές για το Αγγλικό στέμμα που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του πατέρα του, αν και έβαλε στην αντιβασιλεία τον δημοφιλή Γουλιέλμο Μαρσάλ. Ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του σε πόλεμο κατά των βαρόνων, οι οποίοι χρησιμοποιώντας τη Μάγκνα Κάρτα τον πίεσαν (1264) να συγκαλέσει το πρώτο Κοινοβούλιο. Απέτυχε οριστικά να αποκτήσει έλεγχο στις γαλλικές κτήσεις της Νορμανδίας, Ανζού, Ακουιτανίας, χάνοντας οριστικά η Αγγλία τα γαλλικά εδάφη της, με αποτέλεσμα να περιοριστεί στο Βρετανικό νησί. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του πατέρα του, οι βαρόνοι υποστήριξαν λόγω της κακοδιοίκησης του την επίθεση του πρίγκηπα της Γαλλίας Λουδοβίκου, αλλά θεώρησαν γρήγορα ότι με το νεαρό βασιλιά ήταν ασφαλείς. Οι αντιβασιλείς του δήλωσαν τον σεβασμό τους στην Μάγκνα Κάρτα που τέθηκε σε ισχύ (1217 - 1227). To 1259 η Ακουιτανία κηρύσσεται Αγγλική αλλά υπο την ψηλή κυριαρχία του Γαλλικού στέμματος στο οποίο ο Άγγλος βασιλιάς ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει ετήσιο φόρο για την κατοχή της. Η άρνηση αυτού του φόρου αργότερα απο τον δισέγγονο του Εδουάρδο Γ' θα σταθεί η αφορμή για την έκρηξη του εκατονταετούς πολέμου.

Βαθιά θρησκευόμενος, πρότυπο του ο Εδουάρδος εξομολογητής

Όταν ο Ερρίκος ωρίμασε σε ηλικία επιθύμησε να επαναφέρει τα βασιλικά προνόμια στο Αγγλικό στέμμα θέλοντας να δημιουργήσει μια μοναρχία βασισμένη στο πρότυπο της γαλλικής. Παντρεύτηκε την Ελεονώρα της Προβηγκίας, γεγονός που τον έκανε να ανεβάσει πολλούς Γάλλους συγγενείς της σε θέση ισχύος. Η πολιτική του ήταν να μην διορίζει δημοφιλείς υπουργούς. Ασπάστηκε την λατρεία του Αγγλοσάξωνα αγίου βασιλιά Εδουάρδου του Εξομολογητή, η οποία κληροδοτήθηκε και στους απογόνους του. Προσπάθησε να τον μιμηθεί στην εμφάνιση και τον τρόπο ζωής του. Ανέφερε ότι μέλημα του Εδουάρδου Εξομολογητή ήταν το απλούστερο ντύσιμο γι' αυτό και ο ίδιος δε φορούσε τις πολυτελείς βασιλικές στολές, παρά μόνο την πιο απλή ρόμπα. Τοποθέτησε στην κρεβατοκάμαρά του τεράστια τοιχογραφία του Εδουάρδου Εξομολογητή στην οποία προσευχόταν καθημερινά. Ονόμασε τον μεγαλύτερο γιο και διάδοχο του Εδουάρδο, συνήθεια που ακολουθήθηκε ακόμα για τέσσερις γενιές βασιλέων. Αποφάσισε επίσης την ανακαίνιση του αββαείου του Ουέστμινστερ, που ήταν ο τάφος του Εδουάρδου του Εξομολογητή. Οι εργασίες (1245 - 1269) έγιναν με την επίβλεψη Γάλλων αρχιτεκτόνων που έλαβαν εντολή να το κτίσουν σύμφωνα με τα Γοτθικά πρότυπα. Προέβη σε διατάξεις εναντίον των Ιουδαίων απαιτώντας να φορούν τη λωρίδα της ντροπής. Ήταν βαθύτατα θρησκευόμενος ενώ όλα τα ταξίδια που έκανε εκτός Αγγλίας σκοπό είχαν να παραστεί σε όσο το δυνατό περισσότερες θρησκευτικές λειτουργίες.

Ο δεύτερος πόλεμος με τους βαρόνους

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ο Ερρίκος Γ' ήρθε σε δεύτερο εμφύλιο πόλεμο με τους Άγγλους βαρόνους που καθοδηγούνταν από τον Γάλλο βαρόνο Σιμών του Μοντφόρτ, έναν από τους πιο μισητούς αρχικά ξένους υπουργούς του. Όταν παντρεύτηκε (1250) την αδελφή του Ερρίκου, παρά την θέληση του, άρχισε να δημιουργείται μια βεντέτα μεταξύ τους. Αναζήτησε πόλεμο στη Σικελία προκειμένου να ορίσει κυβερνήτη, με την συγκατάθεση του πάπα, τον δεύτερο γιο του Εδμόνδο, κάτι που εξόργισε τους βαρόνους κατηγορώντας τον ότι ακολουθεί τις ίδιες μεθόδους με τον πατέρα του Ιωάννη τον Ακτήμονα. Ο Σιμών του Μοντφόρτ έγινε ηγέτης των επαναστατημένων βαρόνων πιέζοντας τον βασιλιά να επαναφέρει πλήρως τη Μάγκνα Κάρτα, δίνοντας την εξουσία στους βαρόνους. Το 1258, επτά βαρόνοι τον πίεσαν να δεχτεί τις αποφάσεις της Οξφόρδης που μείωναν τον απολυταρχισμό της Αγγλονορμανδικής μοναρχίας, και ο Ερρίκος ύστερα από πίεση αναγκάστηκε να ορκιστεί. Αργότερα με την συγκατάθεση του πάπα ανακάλεσε τον όρκο του (1262) και ετοιμάστηκε να τους αντιμετωπίσει με στρατό υπό τις διαταγές του μεγαλύτερου γιου και διαδόχου του Εδουάρδου, σύγκρουση που έμεινε γνωστή ως ο «2ος πόλεμος των βαρόνων». Ο Μονφόρτ με τον επαναστατικό στρατό κυρίευσε όλη την ΝΑ Αγγλία (1263), ενώ συνέλαβε αιχμάλωτο τον ίδιο τον βασιλιά Ερρίκο (1264). Ωστόσο, 15 μήνες αργότερα ο διάδοχος Εδουάρδος δραπέτευσε από την αιχμαλωσία, συγκέντρωσε στρατό και κατατρόπωσε τους επαναστάτες στη μάχη του Έβεσαμ (1265), τιμωρώντας τους σκληρότατα. Μόλις πέθανε, το 1272, τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Εδουάρδος το σώμα του τοποθετήθηκε προσωρινά στον τάφο του Εδουάρδου του Εξομολογητή μέχρι που κατασκευάστηκε η σαρκοφάγος του στο αββαείο του Ουέστμινστερ. Κατά τον Νίκολας Τρεβέτ ήταν παχύς, μέτριου αναστήματος, με στενό μέτωπο και ένα βαρύ αριστερό βλέφαρο, χαρακτηριστικό που κληρονόμησε και ο γιος του Εδουάρδος.

Κληρονόμοι

Με τη σύζυγο του Ελεονώρα της Προβηγκίας παιδιά του ήταν:

* Εδουάρδος Α' της Αγγλίας

* Μαργαρίτα (1240 - 1275) παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Γ' της Σκωτίας

* Βεατρίκη (1242 - 1275) παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β' της Βρεττάνης

* Εδμόνδος Κρούκμπακ

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>