Ο Αλέξανδρος ΣΤ΄ (κοσμικό όνομα Roderic de Borja i Borja, ελλ.Βοργίας, ιταλ.Borgia * Ξάτιβα, 1 Ιανουαρίου 1431 – Ρώμη, 18 Αυγούστου 1503), ήταν ο 214ος Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας από το 1492 ως το θάνατό του. Στις 25 Ιουλίου 1492 πεθαίνει ο Ιννοκέντιος Η΄, άνθρωπος που αγαπούσε τα εγκόσμια (πατέρας πολλών παιδιών, για τα οποία ήταν περήφανος) αλλά και τα χρήματα, και που είχε κατηγορηθεί για νεποτισμό, για σιμωνία, και για κακή διαχείριση της ήδη αποδιοργανωμένης οικονομίας της Καθολικής Εκκλησίας.[1]
Τρεις μήνες πριν είχε επέλθει ο θάνατος επίσης του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπούς, κι έτσι η Ιταλία είχε στερηθεί μία σημαντική πολιτική προσωπικότητα αλλά και το σημείο αναφοράς της ισορροπίας μεταξύ των ιταλικών κρατιδίων μετά τη συμφωνία του Λόντι.
Το ιστορικό πλαίσιο συμπληρώνεται από τη Reconquista (ξανακατάκτηση) της Ιβηρικής χερσονήσου από τον Φερδινάνδο Β΄της Αραγωνίας και την Ισαβέλλα της Καστίλης, ενώ η ανακάλυψη της Αμερικής (12 Οκτώβρη) έγινε λίγους μήνες μετά την εκλογή του πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄, αν και για άγνωστους λόγους στον τάφο του προκατόχου του Ιννοκέντιου Η΄ ο επιτάφιος αναφέρει πως η ανακάλυψη του Νέου Κόσμου έγινε κατά τη διάρκεια που ήταν αυτός πάπας.[2]
Οι καιροί όμως δεν είχαν ακόμη ωριμάσει, κι η περίοδος που ήταν πάπας δεν ήταν πολύ διαφορετική από αυτή του προκατόχου του. Η εκλογή του Αλέξανδρου ΣΤ΄ ήταν πολλά υποσχόμενη, ξανάφερε τάξη στη Ρώμη και προσπάθησε να ενώσει τις χριστιανικές δυνάμεις ενάντια στον τουρκικό κίνδυνο, μα σύντομα στιγματίστηκε κι αυτός από το νεποτισμό και τη διαφθορά.[3]
Κονκλάβιο
Το 1492 πεθαίνει ο πάπας Ιννοκέντιος Η΄ και μόνο 23 καρδινάλιοι συγκεντρώνονται για το κονκλάβιο την 6 Αυγούστου 1492 στο παρεκκλήσι που είχε φτιάξει ο Πάπας Σίξτος Δ΄ λίγα χρόνια πριν και που είχαν διακοσμήσει με τις γνωστές τους τοιχογραφίες οι Περουτζίνο, Πιντουρίκιο, Γκιρλαντάιο κ.α.
Τη νύχτα μεταξύ 10 και 11 Αυγούστου το Συμβούλιο των Καρδιναλίων εξέλεξε για τον παπικό θρόνο τον καρδινάλιο Rodrigo Borja y Borja από τη Βαλένθια. Η στέψη του έγινε στον Άγιο Πέτρο την 26 Αυγούστου με το όνομα Αλέξανδρος Στ΄, ήταν 61 ετών.
Η ζωή του
Ανηψιός του Πάπα Καλλίστου Γ΄ (κοσμικό όνομα Alonso de Borja) μεταφέρθηκε ήδη νέος από την Καταλωνία στη Ρώμη, μαθήτευσε με τον Γκασπάρε ντα Βερόνα και αργότερα σπούδασε νομική στη Μπολόνια.[4]
Ο Roderic ήταν ένας άνθρωπος αμετανόητα διεφθαρμένος και ακόλαστος και ως τέτοιος ενέργησε σε όλη του τη ζωή, την κοσμική και την εκκλησιαστική, ενώ ως πάπας ακόμα εντονότερα χωρίς να τον ενδιαφέρει να αποκρύψει από τους άλλους τον σκανδαλώδη τρόπο με τον οποίο ζούσε.
Είχε πολλά παιδιά, όλα νόθα. Από τη σχέση του με τη Τζοβάννα Καττανέι (γνωστή και ως Vannozza) γεννήθηκαν τέσσερα παιδιά, και άλλα τρία από μία άλλη άγνωστη γυναίκα. Κατά την περίοδο που ήταν πάπας γεννήθηκαν άλλα δύο παιδιά. Η επίσημη ερωμένη του ήταν η Τζούλια Φαρνέζε, σύζυγος του Ορσίνο Ορσίνι.
Η ιστοριογραφία σήμερα σχεδόν ομόφωνα θεωρεί ότι η σκανδαλώδης ζωή του Βοργία, χαρακτηρισμένη από υπερβολικό ερωτισμό και από τη συνεχή αναζήτηση των φυσικών απολαύσεων, θα πρέπει να αποδοθεί σε μία παθολογική ψυχολογική μορφή.
Παραπομπές
1. ↑ Claudio Rendina, I Papi storia e segreti, 1993, σελ.486-490
2. ↑ Τάφος του Ιννοκέντιου Η΄, Βασιλική Αγίου Πέτρου, Ρώμη
3. ↑ John N.D. Kelly, The Oxford dictionary of Popes , 1988, Oxford University Press
4. ↑ Sarah Bradford, Lucrezia Borgia, Penguin, Λονδίνο 2004, pag. 13
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>