Ο οίκος ανοχής (ή πορνείο ή μπορντέλο ή μπουρδέλο) είναι ένα οίκημα όπου μία ή περισσότερες πόρνες δέχονται πελάτες με σκοπό τη σεξουαλική συνεύρεση μαζί τους έναντι αμοιβής. Η συνεύρεση είναι σύντομη σε διάρκεια.

Χώροι και συνοικίες

Στην Αθήνα, οίκοι ανοχής βρίσκονται στις περιοχές γύρω από πλατεία Βάθη και στην περιοχή του Μεταξουργείου. Επίσης, η οδός Φυλής συγκεντρώνει δεκάδες οίκους ανοχής. Στην Θεσσαλονίκη, τα Λαδάδικα ήταν περιοχή με οίκους ανοχής και κακόφημα κέντρα. Στον Πειραιά, η περιοχή της Τρούμπας συγκέντρωνε πολλούς οίκους ανοχής μέχρι την δεκαετία του 1970.

Λειτουργία

Στην Αθήνα, οι οίκοι ανοχής πολλές φορές είναι παλιά νεοκλασικά σπίτια. Διακρίνονται από τη λάμπα που είναι αναμμένη στην είσοδο και δηλώνει ότι δέχεται πελάτες. Στο παρελθόν η λάμπα αυτή ήταν κόκκινη, ως πρόσθετο σημάδι αναγνώρισης προκειμένου να αποφεύγεται η όχληση στους κατοίκους διπλανών σπιτιών.

Τη λειτουργία ενός οίκου ανοχής φροντίζει ένας υπάλληλος, γυναίκα ή ενδεχομένως άνδρας (πολύ συχνά ομοφυλόφιλος), η αποκαλούμενη τσατσά (ή τσάτσος αν είναι άνδρας). Συνήθως αναλαμβάνει και καθήκοντα καθαρισμού αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι και η ιδιοκτήτρια. Δεν αποκλείεται να ήταν και η ίδια στο παρελθόν πόρνη. Μία άλλη δραστηριότητα της τσατσάς είναι να ενημερώνει τους πελάτες για τις ικανότητες της κάθε πόρνης και να ειδοποιεί τους λεγόμενους νταβάδες ("προστάτες" της επιχείρησης ή της πόρνης) σε περίπτωση που κάποιος πελάτης συμπεριφέρεται άσχημα.

Οι οίκοι ανοχής λειτουργούν κάθε ημέρα από το πρωί έως αργά το βράδυ, με δύο ή περισσότερες γυναίκες που εναλλάσσονται σε βάρδιες των πέντε με επτά ωρών. Οι πελάτες περιμένουν σε ένα χώρο υποδοχής και ζητούν να συνευρεθούν με μία συγκεκριμένη υπάλληλο του οίκου (οπότε και τηρείται, αν χρειαστεί, η σειρά προτεραιότητας). Σε άλλες περιπτώσεις επιλέγουν την πόρνη αφού πρώτα δουν όλες τις εργαζόμενες. Συχνά, οι πελάτες καταλήγουν στον οίκο της προτίμησής τους αφού πρώτα επισκεφτούν πολλά πορνεία (μια πρακτική που λέγεται μπουρδελότσαρκα).

Στη συνέχεια, αποσύρονται μαζί της σε ένα δωμάτιο όπου και συνευρίσκονται. Τέλος, η τσατσά τους ειδοποιεί αν υπερβούν τον διαθέσιμο χρόνο.

Η πληρωμή για τις υπηρεσίες της πόρνης γίνεται πριν από τη συνεύρεση (συχνά για λόγους ασφαλείας). Το ποσό ανέρχεται (το 2007) σε 15 με 40 ευρώ με μέση τιμή τα 20 με 30 ευρώ. Το ύψος του ποσού κυμαίνεται ανάλογα με την δημοφιλία της πόρνης ή την ηλικία της ή τις υπηρεσίες που προσφέρει.

Νομιμότητα

Οι οίκοι ανοχής στην Ελλάδα όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι νόμιμοι υπό προϋποθέσεις και φορολογούνται κανονικά όπως κάθε άλλη επιχείρηση. Βάσει του νόμου 2734/1999 οι εργαζόμενες πρέπει να έχουν άδεια από τις αρμόδιες αρχές προκειμένου να ασκήσουν το επάγγελμα της πόρνης (άρθ. 1), και βάσει της άδειας υποχρεούνται να υποβάλλονται ανά δεκαπέντε ημέρες σε ιατρικές εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (άρθ. 2). Είναι απαραίτητο να κατέχουν άδεια εγκατάστασης - χρήσης οικήματος (αρθ. 3) η οποία είναι προσωπική, έχει ισχύ δύο χρόνια και χορηγείται από την δημοτική αρχή της περιοχής της έδρας του οίκου ανοχής, ύστερα από σύμφωνη γνώμη ειδικής για την περίσταση επιτροπής.

Δείτε επίσης

* Πορνεία

Απο την LivePedia.gr + Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@> <@=@=@>