Ο Κανόνας του Κράμερ (Cramer's rule) είναι ένα θεώρημα στη γραμμική άλγεβρα, που δίνει τη λύση σε ένα γραμμικό σύστημα εξισώσεων με τη μορφή ορίζουσας. Έχει πάρει το όνομα του από τον Γκάμπριελ Κράμερ (1704-1752), ο οποίος διατύπωσε αυτόν τον κανόνα το 1750 στo βιβλίο του 'Ιntroduction á l’analyse des lignes courbes algébriques'. Εντούτοις, ο κανόνας αυτός είχε εκδοθεί πρωτύτερα το 1748 από τον Κόλιν Μακλόριν στο βιβλίο του 'Treatise of Algebra' και πιστεύεται ότι ο Μακλόριν γνώριζε για τη μέθοδο αυτή από το 1729.

Γραμμικό σύστημα εξισώσεων :

Κανόνας του Κράμερ :

Παραδείγματα

1)

,

2)

Κανόνας του Κράμερ :