Τατιάνα Βαρούτη - Μαμάκη

Ελληνίδα χορεύτρια και χορογράφος.

Γεννήθηκε στο Κίεβο της Ρωσίας στις 31 Μαρτίου 1921. Έζησε στην Ελλάδα. Σπούδασε χορό στην Αθήνα, στη σχολή της Μαντάμ Ραϊμόν, και στην Πολωνία, όπου αμέσως προσλήφθηκε ως χορεύτρια στην Όπερα της Βαρσοβίας. Το 1939 επέστρεψε στην Αθήνα και έως το 1949 ήταν πρώτη χορεύτρια στη Λυρική Σκηνή. Στην εναρκτήρια παράσταση του Ιδρύματος, στις 5 Μαρτίου 1940, με τη Νυχτερίδα του Γιόχαν Στράους, χόρευε το «Μεγάλο Βαλς». Διακρίθηκε σε περισσότερα από τριάντα έργα (Τα παραμύθια του Χόφμαν, Ο θάνατος της αντρειωμένης, Η εύθυμη χήρα κ.α.). Το 1949 έφυγε με υποτροφία στη Γαλλία για σπουδές στη Σχολή Πρεομπραζένσκα. Με την επιστροφή της προσλήφθηκε και πάλι στη Λυρική Σκηνή ως χορογράφος.

Ίδρυσε Σχολή Μπαλέτου με την Έλεν Τσουκαλά-Πφέφερ (1950–1952). Το 1952 παρακολούθησε ανώτερα μαθήματα προσκεκλημένη στη Σχολή «Σάντλερς Γουέλς» του Λονδίνου.

Το 1954 προσλήφθηκε ως μόνιμη χορογράφος στο Εθνικό Θέατρο, με το οποίο ήδη συνεργαζόταν από το 1953 (Ο αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου και Χειμωνιάτικο παραμύθι του Σαίξπηρ). Συνεργάστηκε με τον Τάκη Μουζενίδη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο και άλλους σκηνοθέτες σε έργα ρεπερτορίου του Εθνικού Θεάτρου (Δύσκολος του Μένανδρου, Ηρακλής μαινόμενος του Ευριπίδη, Γέρμα του Λόρκα κ.α.). Άφησαν εποχή οι χορογραφίες της στις κωμωδίες του Αριστοφάνη Εκκλησιάζουσες, Λυσιστράτη, Βάτραχοι, Θεσμοφοριάζουσες, Πλούτος, Ιππείς, Αχαρνείς, Νεφέλες, Σφήκες, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και μουσική Μάνου Χατζιδάκι.

Δυο εξαιρετικές στιγμές στη Λυρική ήταν ο Φάουστ με τον Νίκο Μοσχονά το 1959 και η Νόρμα στην Επίδαυρο με την Κάλλας το 1960.

Τατιάνα Βαρούτη - Μαμάκη

Συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, και χορογράφησε κινηματογραφικές ταινίες.

Το 1966, μετά το θάνατο του δεύτερου συζύγου της Αχιλλέα Μαμάκη (ο πρώτος ήταν ο αρχιμουσικός και συνθέτης Λεωνίδας Ζώρας), συνέχισε στο τότε Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) την εκπομπή του «Το θέατρο στο μικρόφωνο», την οποία μετέφερε και στην τηλεόραση. Υπήρξε μέλος του ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, αντιπρόεδρος και πρόεδρος για τέσσερα χρόνια του ομίλου «Ζόντα» Αθηνών και από το 1970 έως το 1980 συνιδιοκτήτρια των γκαλερί έργων τέχνης «Ροτόντα» και «Ροτόντα ΙΙ». Η Γαλλία την τίμησε με το ανώτερο γαλλικό Παράσημο για την Τέχνη, την Επιστήμη και τα Γράμματα, και η Ελλάδα με το Βραβείο Κούλας Πράτσικα για τη συνολική της προσφορά.

Πέθανε στην Αθήνα, στις 23 Ιανουαρίου 2007, και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο.

Εξωτερικός σύνδεσμος: «Τα Νέα», 26 Ιανουαρίου 2007

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License