<===---+---===>

Στις 21 Απριλίου του 1967 συνελήφθη μεταξύ των πρώτων από τη δικτατορία της Χούντας των Συνταγματαρχών.Yστερα από 20 μέρες ετέθη σε κατ’ οίκον περιορισμό, υπογράφοντας την ακόλουθη δήλωση: "Ο υπογεγραμμένος Kωνσταντίνος Mητσοτάκης, δηλώ υπευθύνως ότι απαλλασσόμενος της προληπτικής κρατήσεως και εγκαθιστάμενος εις την οικίαν μου, θέλω απόσχει οιασδήποτε πολιτικής κινήσεως και οιασδήποτε πολιτικής δραστηριότητος".

Τον Αύγουστο του 1968 διέφυγε στη Γαλλία, μέσω Τουρκίας και συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα. Η Δικτατορία εκβιάζει την επιστροφή του θέτοντας υπό περιορισμό την οικογένεια του η οποία τελικώς θα καταφέρει να πάρει άδεια εξόδου από την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1969. Στο Παρίσι συνεργάστηκε στενά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.Με την άρση του στρατιωτικού νόμου το 1973 έφτασε στην Ελλάδα. Συνελήφθη και πάλι από το καθεστώς Ιωαννίδη για να αποφυλακισθή με την πτώση της Χούντας το 1974.

Πορεία στη Μεταπολίτευση

Παρά την στενή συνεργασία τους ο Κ. Καραμανλής δεν τον συμπεριέλαβε στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που σχημάτισε μετά την κατάρρευση της Δικτατορίας τον Iούλιο του 1974. Kατέβηκε ως ανεξάρτητος στο νομό Xανίων, αλλά δεν εξελέγη βουλευτής.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 1977 ο Kων. Mητσοτάκης ιδρύει το κεντρώο Kόμμα των Nεοφιλελευθέρων λαμβάνοντας 1,09% (2 έδρες) στις Εκλογές του Νοεμβρίου του ίδιου έτους (μαζί του εκλέγεται βουλευτής και ο Παύλος Bαρδινογιάννης). Το 1978 προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, μετά την απόφαση του Καραμανλή για διεύρυνση του κόμματος στον κεντρώο χώρο. Συμμετείχε στην κυβέρνηση και ανέλαβε το υπουργείο Συντονισμού

Το 1980 έγινε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Γ. Ράλλη έως τις εκλογές του 1981.

Εν συνεχεία διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ μέχρι το 1984. Την 1 Σεπτεμβρίου του 1984 η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας τον εξέλεξε πρόεδρο του Κόμματος σε διαδοχή του Ευάγγελου Αβέρωφ. Εκείνη τη στιγμή θεωρήθηκε ο καταλληλότερος να αντιμετωπίσει τον τότε αρχηγό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ανδρέα Παπανδρέου λόγω της παλιάς προσωπικής τους αντιμαχίας.

Μέσα στο κλίμα πόλωσης που δημιουργήθηκε τις παραμονές των εκλογών του Ιουνίου του 1985 δημοσιεύτηκαν στοιχεία, που χαρακτήριζαν τον Κ. Μητσοτάκη συνεργάτη των Ναζί. Μετά την πτώση του κομμουνισμού το 1989, αποκαλύφθηκε από τους ίδιους τους πράκτορες της Στάζι ότι τα υποτιθέμενα στοιχεία είχαν κατασκευαστεί από την ανατολικογερμανική μυστική υπηρεσία με στόχο τη σπίλωση του τότε αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας και την ήττα του στις επερχόμενες εκλογές. Τελικά τον Ιούνιο του 1985, η Νέα Δημοκρατία, υπό την ηγεσία του συγκέντρωσε ποσοστό 40,84% έναντι 45,85% του ΠΑΣΟΚ.

Η δεύτερη αυτή ήττα της Ν.Δ. προκάλεσε εσωκομματικές προστριβές και αμφισβήτηση του προέδρου της. Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, βασικός εσωκομματικός αντίπαλος του Κ. Μητσοτάκη, μετά την επανεκλογή του δεύτερου από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. επέλεξε να εγκαταλείψει το κόμμα ιδρύοντας τη ΔΗ.ΑΝΑ.

Η πρωθυπουργία

Στις Εκλογές του Ιουνίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του εκλέγεται πρώτο κόμμα με 44,2% χωρίς να συγκεντρώσει αυτοδυναμία λόγω του εκλογικού συστήματος. Το εκλογικό αυτό σύστημα ήταν δημιούργημα του Ανδρέα Παπανδρέου. Αντίθετα με το παλιό νόμο, ο οποίος ενίσχυε την πολιτική σταθερότητα, δίνοντας επιπλέον έδρες στο κόμμα που έπαιρνε τις περισσότερες ψήφους, ο νέος νόμος ακολούθησε το ισραηλινό παράδειγμα της καθαρής αναλογικής αντιπροσώπευσης, καθιστώντας έτσι αδύνατο για οποιαδήποτε κόμμα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαπραγματεύεται με την ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς, το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Για να διευκολυνθεί ο σχηματισμός αυτής της κυβέρνησης δέχεται να μην είναι ίδιος πρωθυπουργός και προτείνει στη θέση αυτή τον βουλευτή Αθηνών, Τζανή Τζαννετάκη. Η Κυβέρνηση Τζαννετάκη ήταν η πρώτη ελληνική κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και η ευρύτερη αριστερά.

Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία εκλέγεται ξανά πρώτο κόμμα, με το αυξημένο ποσοστό 46,19%, αυτή τη φορά, χωρίς όμως και πάλι να συγκεντρώσει αυτοδυναμία, με αποτέλεσμα να σχηματιστεί Οικουμενική Κυβέρνηση υπό τον καθηγητή και παλαιό Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Ξενοφώντα Ζολώτα.

Ο Κ. Μητσοτάκης ορκίστηκε πρωθυπουργός το 1990 μετά τη νίκη της ΝΔ στην τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση με ποσοστό 46,88%. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του προώθησε διαρθρωτικές αλλαγές με σκοπό τη μείωση του δημόσιου τομέα, γεγονός που προκάλεσε οξείες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και συνδικαλιστικών φορέων. Επίσης προσπάθησε να εφαρμόσει πρόγραμμα απελευθέρωσης της οικονομίας από διοικητικούς περιορισμούς και κυβερνητικές παρεμβάσεις σε συνδυασμό με προσπάθεια δημοσιονομικής πειθαρχίας και ιδιωτικοποίησης των υπό δημόσιο έλεγχο οργανισμών και επιχειρήσεων. Στο πλαίσιο της εξυγίανσης της οικονομίας προχώρησε η τομή στο ασφαλιστικό σύστημα με διαδοχικές παρεμβάσεις, που κατάφεραν να αποτρέψουν τη διαφαινόμενη κατάρρευσή του. Αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής την οποία ακολούθησε ήταν η μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού από 19,8% το 1990 σε 13,8% το 1993, η μείωση του πληθωρισμού από 22% το 1990 σε 12% το 1993 και η αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος της Ελλάδας ως ποσοστό του αντίστοιχου μέσου όρου της ΕΕ, από 57,4% το 1990 σε 64,2% το 1993. Στις 11 Ιουνίου 1991 στη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που πραγματοποιήθηκε στο Μάαστριχτ η Ελλάδα πέτυχε την είσοδό της στην Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση, ένα ευρωπαϊκό οργανισμό συνεργασίας για την άμυνα και την ασφάλεια, ενώ τέθηκαν οι βάσεις για την ενιαία νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω της Ο.Ν.Ε.

Χαρακτηριστικές στιγμές κοινωνικών και συνδικαλιστικών αντιδράσεων της περιόδου υπήρξαν οι καταλήψεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ και οι αντίστοιχες των εργαζομένων στην Επιχείρηση Αστικών Συγκοινωνιών (ΕΑΣ). Το Νοέμβριο του 1990 εκδηλώθηκε κύμα μαθητικών καταλήψεων που κράτησε 3 μήνες κατά την διάρκεια των οποίων δολοφονήθηκε ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας από στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας.

Το 1992 η κυβέρνηση σύναψε συμφωνία με τον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο, η οποία κυρώθηκε με το νόμο 2086/1992 και προέβλεπε την απόδοση μέρους των παλαιών θερινών ανακτόρων του Τατοΐου στην Αθήνα, του Μον Ρεπό στην Κέρκυρα και του κτήματος στο Πολυδένδρι. Το 1993 έγινε η πρώτη επίσκεψη του τέως Βασιλιά στην χώρα μετά το 1981, μια επίσκεψη που προκάλεσε την έντονη αντίδραση της τότε αντιπολίτευσης καθώς και τη δυσφορία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού.

Στην εξωτερική πολιτική η αρχή της διακυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη συνέπεσε με την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Ο ίδιος αναλαμβάνοντας διεθνείς πρωτοβουλίες, με κορυφαία τη Διάσκεψη της Βουλιαγμένης υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε., επιχείρησε την αποτροπή της διάλυσης της ενιαίας ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας. Παράλληλα, επέτυχε την εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδας – Η.Π.Α.. Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη υπέγραψε το 1990 την τελική συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα. Τον Ιούλιο του 1991 πραγματοποιήθηκε η πρώτη, μετά 32 χρόνια, επίσημη επίσκεψη Αμερικανού Προέδρου, του Τζορτζ Μπους, στην Ελλάδα, ενώ τον Ιούνιο του 1990, είχε προηγηθεί η πρώτη, μετά από 27 χρόνια, επίσκεψη Έλληνα Πρωθυπουργού στις Ηνωμένες Πολιτείες.

διάλυση της Γιουγκοσλαβίας επέφερε την ανεξαρτητοποίηση του κρατιδίου των Σκοπίων, το οποίο διεκδικούσε την ονομασία "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Αρχικά το θέμα χειρίστηκε ο υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς, τον οποίο απομάκρυνε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον Απρίλιο του 1992, μετά τη δεύτερη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, αναλαμβάνοντας ο ίδιος το Υπουργείο των Εξωτερικών. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πέτυχε να πείσει την Ευρωπαϊκή Ένωση στη Σύνοδο της Λισαβόνας να υιοθετήσει πλήρως τις ελληνικές θέσεις. Οι Η.Π.Α. και η Ρωσία παρά την απόφαση της Συνόδου της Λισαβόνας επέμεναν στην εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης, αρχή της οποίας ήταν η είσοδος των Σκοπίων στον Ο.Η.Ε. με το προσωρινό όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας Π.Γ.Δ.Μ.

Επίσης κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας υπογράφηκε η σύμβαση για το αθηναϊκό μετρό, οι συμβάσεις για την κινητή τηλεφωνία, απελευθερώθηκε το ωράριο και η κίνηση κεφαλαίων, καταργήθηκε το μονοπώλιο της Δ.Ε.Η. και προωθήθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις. Η απόφαση για μετοχοποίηση του Ο.Τ.Ε. καθώς και η ιδιωτικοποίηση της ΑΓΕΤ – Ηρακλής προκάλεσαν την έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης. Μάλιστα ο τότε πρώην υπουργός τους ΠΑΣΟΚ και μελοντικός πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης είχε προειδοποιήσει τους επίδοξους επενδυτές λέγοντας πως εάν ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση θα επανακρατικοποιήσει τον ΟΤΕ.Στις 30 Ιουνίου 1993, ο Αντώνης Σαμαράς ίδρυσε την "Πολιτική Άνοιξη", και το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, προέτρεψε τους προσκείμενους σε αυτόν βουλευτές της ΝΔ να ανεξαρτητοποιηθούν, προκαλώντας την πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με την άρση της εμπιστοσύνης, του βουλευτή Κιλκίς, Γιώργου Σιμπιλίδη. Μετά τις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου 1993 και την ήττα της Νέας Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παραιτήθηκε από πρόεδρος του κόμματος. Στις 3 Νοεμβρίου του 1993 του απονεμήθη ο τίτλος του επίτιμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Πολιτική δράση μετά το 1993

Με πρωτοβουλία της νέας κυβερνητικής πλειοψηφίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ασκήθηκε από το Κοινοβούλιο σειρά διώξεων εναντίον του Κ. Μητσοτάκη το 1994, οι οποίες όμως ανεστάλησαν από τη Βουλή στις 16 Ιανουαρίου 1995 με πρωτοβουλία της ίδιας πλειοψηφίας. Κατά την παραμονή στην ηγεσία της Ν.Δ. του Μιλτιάδη Έβερτ συγκρούστηκε έντονα μαζί του. Στην αναμέτρηση για την προεδρεία του κόμματος το 1997 στήριξε την υποψηφιότητα του Γεωργίου Σουφλιά. Συνέχισε να εκλέγεται βουλευτής μέχρι το 2004 οπότε με ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας ανακοίνωσε την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. Συχνά παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή με δηλώσεις και συνεντεύξεις του. Μετά από πρωτοβουλία της οικογένειας ομογενών Τσακοπούλου-Κουναλάκη, η οποία δώρισε για το σκοπό αυτό 2 εκατομμύρια δολάρια, ιδρύθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2005 προς τιμήν του η έδρα ελληνικών σπουδών "Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης" στη Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Stanford των Η.Π.Α.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ίδρυμα Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης

Έδρα ελληνικών σπουδών «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης» στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, αναγγελία στο www.in.gr

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία

• Δημήτρης Π. Δημητράκος, Κώστας Μητσοτάκης: Πολιτική βιογραφία, Εκδ. Παπαζήση, 1989, Αθήνα ISBN 9600207844 (α' τόμος) ISBN 9600207852 (β' τόμος)
• Νίτσα Λουλέ-Θεοδωράκη, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 1996, Αθήνα ISBN 9603442178
• Σωτήρης Ριζάς, Από την κρίση στην ύφεση: ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η πολιτική της προσέγγισης Ελλάδας-Τουρκίας, Εκδ. Παπαζήση, 2003, Αθήνα ISBN 9600216614

Προηγούμενος: Ιωάννης Γιαννόπουλος
Υφυπουργός Οικονομικών 1 Φεβρουαρίου 1951-27 Οκτωβρίου 1951
Επόμενος: Γεώργιος Γρηγορίου

Προηγούμενος: Νικόλαος Γαζής
Υπουργός Οικονομικών 8 Νοεμβρίου 1963-31 Δεκεμβρίου 1963
Επόμενος: Πέτρος Στεριώτης

Προηγούμενος: Πέτρος Στεριώτης
Υπουργός Οικονομικών 19 Φεβρουαρίου 1964-15 Ιουλίου 1965
Επόμενος: Στέλιος Αλαμανής

Προηγούμενος: Γεώργιος Μαύρος
Υπουργός Συντονισμού 16 Ιουλίου 1965-20 Αυγούστου 1965
Επόμενος: Δημήτριος Παπασπύρου

Προηγούμενος: Δημήτριος Παπασπύρου
Υπουργός Συντονισμού 17 Σεπτεμβρίου 1965-22 Δεκεμβρίου 1966
Επόμενος: Ιωάννης Παρασκευόπουλος

Προηγούμενος: Παναγιώτης Παπαληγούρας
Υπουργός Συντονισμού 10 Μαΐου 1978-10 Μαΐου 1980
Επόμενος: Ιωάννης Μπούτος

Προηγούμενος: Γεώργιος Ράλλης
Υπουργός Εξωτερικών 10 Μαΐου 1980-21 Οκτωβρίου 1981
Επόμενος: Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος

Προηγούμενος: Ξενοφών Ζολώτας
Πρωθυπουργός της Ελλάδας 11 Απριλίου 1990 – 13 Οκτωβρίου 1993
Επόμενος: Ανδρέας Παπανδρέου

Πρωθυπουργοί της Ελλάδας *Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος | *Αθανάσιος Κανακάρης | *Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης | *Γεώργιος Κουντουριώτης | * Ανδρέας Ζαΐμης | *Ιωάννης Καποδίστριας | *Αυγουστίνος Καποδίστριας | *Θεόδωρος Κολοκοτρώνης | *Ιωάννης Κωλέττης | *Σπυρίδων Τρικούπης | *Κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσμπεργκ | *Φον Ρούτχαρτ | *Όθων της Ελλάδας | Ανδρέας Μεταξάς | Κωνσταντίνος Κανάρης | Κίτσος Τζαβέλας | Αντώνιος Κριεζής | Δημήτριος Βούλγαρης | Αθανάσιος Μιαούλης | Ιωάννης Γενναίος Κολοκοτρώνης | Αριστείδης Μοραϊτίνης | Ζηνόβιος Βάλβης | Διομήδης Κυριάκος | Μπενιζέλος Ρούφος | Αλέξανδρος Κουμουνδούρος | Επαμεινώνδας Δεληγιώργης | Θρασύβουλος Ζαΐμης | Χαρίλαος Τρικούπης | Θεόδωρος Δηλιγιάννης | Δημήτριος Βάλβης | Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος | Σωτήριος Σωτηρόπουλος | Νικόλαος Δελιγιάννης | Δημήτριος Ράλλης | Αλέξανδρος Ζαΐμης | Γεώργιος Θεοτόκης | Κυριακούλης Μαυρομιχάλης | Στέφανος Δραγούμης | Ελευθέριος Βενιζέλος | Δημήτριος Γούναρης | Στέφανος Σκουλούδης | Νικόλαος Καλογερόπουλος | Σπυρίδων Λάμπρος | Νικόλαος Στράτος | Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης | Νικόλαος Τριανταφυλλάκος | Αναστάσιος Χαραλάμπης | Σωτήριος Κροκιδάς | Στυλιανός Γονατάς | Γεώργιος Καφαντάρης | Αλέξανδρος Παπαναστασίου | Θεμιστοκλής Σοφούλης | Ανδρέας Μιχαλακόπουλος | §Θεόδωρος Πάγκαλος | §Αθανάσιος Ευταξίας | Γεώργιος Κονδύλης | Παναγής Τσαλδάρης | Αλέξανδρος Οθωναίος | Κωνσταντίνος Δεμερτζής | Ιωάννης Μεταξάς | Αλέξανδρος Κορυζής | † Εμμανουήλ Τσουδερός | ^Γεώργιος Τσολάκογλου | ^Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος | ^Ιωάννης Ράλλης | †Ευριπίδης Μπακιρτζής | †Σοφοκλής Βενιζέλος | †Αλέξανδρος Σβώλος | †Γεώργιος Παπανδρέου | Νικόλαος Πλαστήρας | Πέτρος Βούλγαρης | Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός | Παναγιώτης Κανελλόπουλος | Παναγιώτης Πουλίτσας | Κωνσταντίνος Τσαλδάρης | Δημήτριος Μάξιμος | Αλέξανδρος Διομήδης | Ιωάννης Θεοτόκης | Δημήτριος Κιουσόπουλος | Αλέξανδρος Παπάγος | Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής | Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος | Κωνσταντίνος Δόβας | Παναγιώτης Πιπινέλης | Στυλιανός Μαυρομιχάλης | Ιωάννης Παρασκευόπουλος | Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας | Ηλίας Τσιριμώκος | Στέφανος Στεφανόπουλος | §Κωνσταντίνος Κόλλιας | §Γεώργιος Παπαδόπουλος | §Σπυρίδων Μαρκεζίνης | §Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος | Γεώργιος Ράλλης | Ανδρέας Παπανδρέου | Τζανής Τζαννετάκης | Ιωάννης Γρίβας | Ξενοφών Ζολώτας | Κωνσταντίνος Μητσοτάκης | Κωνσταντίνος Σημίτης | Κωνσταντίνος Α. Καραμανλής | Γεώργιος Α. Παπανδρέου | * Υπό διαφορετικό τίτλο § Πρωθυπουργός πραξικοπηματικής κυβέρνησης † Πρωθυπουργός Κυβέρνησης που δεν ελέγχει την Αθήνα ^ Πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της κατοχής από τους Γερμανούς

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License