Παλατινή Ανθολογία ή Ανθολογία Ελληνική ονομάζεται η συλλογή ελληνικών επιγραμμάτων πολλών ποιητών από τον 5ο π.Χ. αιώνα έως το Μεσαίωνα, η οποία σώζεται σ' ένα χειρόγραφο της Bibliotheka Palatina στη Χαϊδελβέργη (οι εκατό τελευταίες σελίδες βρίσκονται από το 1797 στην Παρισινή Εθνική Βιβλιοθήκη). Καταρτίστηκε περί τα τέλη του 10ου μ.Χ. αιώνα στην Κωνσταντινούπολη από τη μη σωθείσα Ανθολογία του Κεφαλά (λίγο πριν από το 900 μ.Χ.). Ο Κεφαλάς είχε καταρτίσει την Ανθολογία του με βάση παλαιότερες συλλογές, όπως τη συλλογή Στέφανος του Μελεάγρου, τη συλλογή Στέφανος του Φιλίππου από τη Θεσσαλονίκη και τη συλλογή του Αγαθία.

Περιέχει 3.700 επιγράμματα και είναι σημαντική πηγή για έναν που θέλει να μελετήσει την αρχαία ελληνική ποίηση. Τα βιβλια Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, τα οποία περιέχουν χριστιανικές επιγραφές και την περιγραφή των ανδριάντων της Βασιλεύουσας, έργο του Χριστόδωρου Κοπτίτη, το βιβλίο VΙΙΙ, που είναι επιτομή των ποιημάτων του Γρηγορίου Ναζιανζηνού, καθώς και τα βιβλία ΧΙΙΙ και ΧΙV, στα οποία περιέλαβε καινούρια ποιήματα, που παρέλειψε προφανώς ο Κεφαλάς, είναι έργο αντιγραφέα. Το 1299 ο μοναχός Μάξιμος Πλανούδης έκανε επιτομή της "Παλατινής Ανθολογίας" σε επτά βιβλία που έφερε τον τίτλο: "Ανθολογία διάφορων επιγραμμάτων". Η επιτομή περιέχει 2.400 επιγράμματα.

Πηγές

* Άρθρο Νίκου Ντόκα

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License