Ο πιο αρχαίος και ο πιο απλός από τους αρχαίους ελληνικούς ρυθμούς, ήταν ο δωρικός ρυθμός, που τον χαρακτηρίζει η σοβαρότητα, η τάξη και η πειθαρχία. Τα πρώτα δείγματα του δωρικού ρυθμού, στην κατασκευή ναών, εμφανίζονται στον 9ο π.Χ. αιώνα. Αλλά φτάνει στο ψηλότερο σημείο της ακμής του στην κλασική εποχή με το αθάνατο αριστούργημα του Ικτίνου και του Καλλικράτη, τον Παρθενώνα.

Στους δωρικούς ναούς ο κίονας (δηλ. η κολώνα), που είναι σκαλισμένος με 20, συνήθως, αυλακώσεις πατάει κατευθείαν στο στυλοβάτη.

Φαίνεται λίγο κοντόχοντρη και ανεπιτήδευτη, απλή και στερεή. Το κιονόκρανό της αποτελείται από το υποτραχήλιο, σκαλισμένο με 3 - 4 κύκλους τον εχίνο και τον άβακα. Πάνω στον άβακα πατούσε το επιστύλιο και πάνω σ' αυτό βρίσκονταν οι τρίγλυφες διακοσμημένες με κάθετα σκαλιστά αυλάκια και οι μετόπες με ανάγλυφα ή ζωγραφικούς πίνακες. Από πάνω βρισκόταν το τριγωνικό κατασκεύασμα της στέγης, το γείσο που στολιζόταν μέσα με το αέτωμα. Ναοί δωρικού ρυθμού, εκτός απ' τον Παρθενώνα, υπήρχαν πολλοί σ' όλη την Ελλάδα και τη Ν. Ιταλία.

Ιωνικός ρυθμός

Κορινθιακός ρυθμός

Αλφαβητικός κατάλογος

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License