Η λέξη άδακρυς είναι αρχαία ελληνική και παράγεται από το α το στερητικό και δάκρυ και σημαίνει αδάκρυτος, αυτός που δε δάκρυσε, αυτός που δε λυπήθηκε. Στην αρχαία ελληνική γλώσσα είχε καταντήσει σαν παροιμία η έκφραση "άδακρυς μάχη" και τη χρησιμοποιούσαν, για να δηλώσουν ότι κερδήθηκε νίκη και μάχη χωρίς απώλειες. Παρόμοιες εκφράσεις ήταν "άδακρυς νίκη", "άδακρυς πόλεμος" και άλλες. Αργότερα οι εκφράσεις αυτές άλλαξαν κάπως σημασία και σήμαιναν κάποιο ευτύχημα που συνέβηκε απροσδόκητα και χωρίς κόπους και προσπάθειες. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει μία "άδακρυν νίκην" των Σπαρτιατών κατά των Αρκάδων το 368 π.Χ.