Η Λεωφόρος Ανδρέα Συγγρού είναι μια σύγχρονη λεωφόρος, η οποία συνδέει την Αθήνα με το Φάληρο. Κατασκευάστηκε σχεδόν ακριβώς στην ίδια ευθεία που βρισκόταν κατά την αρχαιότητα πλατιά οδός, και κατά τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους καρόδρομος, που κάλυπταν τις ανάγκες μεταφοράς ανθρώπων και αγαθών, από και προς το λιμάνι του Φαλήρου.

Η σύλληψη της ιδέας κατασκευής του σύγχρονου δρόμου έλαβε χώρα κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, περίοδο εκσυγχρονισμού και μεγάλων δημοσίων έργων, επί πρωθυπουργίας του Xαριλάου Τρικούπη (1881-1895). Η κατασκευή της λεωφόρου ξεκίνησε το 1898, βάσει σχεδίων που πραγματοποίησε ένας μηχανικός του στρατού, ο Ιωάννης Γενίσαρλης. Μεγάλο τμήμα του έργου χρηματοδοτήθηκε από κληροδοτήματα του Ανδρέα Συγγρού, του οποίου και το όνομα φέρει.

Αξιοσημείωτα κατά μήκος της τότε οδού Φαλήρου, ένα χρόνο μετά τον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, και συγκεκριμένα στις 14 Φεβρουαρίου 1898, πραγματοποιήθηκε απόπειρα δολοφονίας του Βασιλιά Γεωργίου Α' από τον Γ. Καρδίτση και Ι. Κυριακό. Στον τόπο της αποτυχημένης απόπειρας χτίστηκε σε ανάμνηση ο Ιερός Ναός του Αγίου Σώστη.

Οι εργασίες της λεωφόρου ολοκληρώθηκαν πολύ αργότερα, κατά τη διακυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου (1928-1932). Με τη Μικρασιατική Καταστροφή να αποτελεί πρόσφατο παρελθόν (1922) άρχισαν να δημιουργούνται κατά μήκος της από Έλληνες της προσφυγιάς γειτονιές όπως η Νέα Σμύρνη, ο Νέος Κόσμος και η Καλλιθέα.

Το φουτουριστικό στίγμα που αποδόθηκε στη λεωφόρο Συγγρού ενέπνευσε με πολλούς τρόπους τους λογοτέχνες της γενιάς του '30. Τη λεωφόρο Συγγρού έφερε στα ελληνικά γράμματα το 1929 ο συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς (1905-1966) αναφέροντάς τη στο έργο του «Ελεύθερο πνεύμα». Τη «Λεωφόρο Συγγρού, 1930» - αφιερωμένη στο Θεοτοκά - θα κάνει ποίημα και ο Νομπελίστας ποιητής Γεώργιος Σεφέρης (1900-1971).

Ο σύγχρονος αυτοκινητόδρομος χαρακτηρίζεται ως ταχείας κυκλοφορίας. Ξεκινά από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και καταλήγει στο Φαληρικό Δέλτα, διαθέτοντας τέσσερις λωρίδες ανά κατεύθυνση συν τους βοηθητικούς παραδρόμους, με πολλούς ανισόπεδους κόμβους και υπόγειες διαβάσεις. Στο πρόσφατο παρελθόν διέθετε σχετικά κακή φήμη λόγω της ύπαρξης πολλών νυχτερινών κέντρων και οίκων ανοχής, κάτι που εμπόδιζε την καθιέρωσή της ως επιχειρηματικό κέντρο. Ωστόσο τα τελευταία λίγα χρόνια το προφίλ της έχει αναβαθμιστεί σημαντικά, ενώ πλέον σε αυτή έχουν δημιουργηθεί επαγγελματικοί χώροι υψηλών προδιαγραφών. Κατά μήκος της στεγάζονται το Πάντειο Πανεπιστήμιο, το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, το Ιωσηφόγλειο Ορφανοτροφείο, τα πολυτελή ξενοδοχεία Athenaeum Intercontinental και Metropolitan, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (παλαιό εργοστάσιο της ζυθοποιίας Φιξ), επιβλητικά κτίρια ιδιωτικών επιχειρήσεων όπως οι «Interamerican», «Tsakos Shipping & Trading» και «Odeοn Star City», καθώς και κέντρα πολιτισμού με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» του Ιδρύματος Ωνάση και το μελλοντικό «Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος». Παράλληλα, στο κοντινό μέλλον αναμένεται να φιλοξενήσει γραφεία σημαντικών πολιτικών κομμάτων.

Η λεωφόρος εξυπηρετείται συγκοινωνιακά από τη στάση του μετρό «Συγγρού-Φιξ» (τέθηκε σε λειτουργία στις 13 Δεκεμβρίου 2005), τη στάση του τραμ «Φιξ» και αρκετές γραμμές λεωφορείων.

Πηγές

* «Το νέο πρόσωπο της Λεωφόρου Συγγρού», 12 Νοεμβρίου 2010, εφημερίδα «Πρώτο Θέμα».
* «H «ανακάλυψη» της Συγγρού και η γενιά του '30», 23 Οκτωβρίου 2005, εφημερίδα «Το Βήμα».
* «Σταθμός Συγγρού-Φιξ», ιστότοπος της εταιρείας Αττικό Μετρό Α.Ε.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>