Λόγιος και κληρικός ( Κωνσταντινούπολη 1400 - Μήδεια 1474). Υπήρξε μαθητής του Μάρκου του Ευγενικού και στενός φίλος του Γεννάδιου Σχολάριου. Ήταν αντίθετος προς την ένωση Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας. Πήρε μέρος στη σύνοδο της Αγίας Σοφίας, την οποία συγκάλεσε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Μετά την άλωση της Πόλης συνεργάστηκε με το Γεννάδιο, για να ανασυντάξουν τα λείψανα του Βυζαντίου και να αναδιοργανώσουν το πατριαρχείο. Ως αυτόπτης μάρτυρας της άλωσης έγραψε το "Χρονικόν σημείωμα περί των υπό των Τούρκων επενεχθέντων κακών". Έγραψε εκκλησιαστικούς ύμνους και μία πραγματεία για την εκκλησιαστική μουσική.