Η πρέφα είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με χαρτιά (τράπουλα) στα καφενεία στην Ελλάδα αλλά και στην Ανατολική Ευρώπη γενικότερα. Προέρχεται από τη λέξη preference.
Κανόνες της πρέφας
Η πρέφα παίζεται με 3 παίχτες (υμνήθηκε στο τραγούδι του Χατζή "εμείς οι τρεις στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ...), ο 4ος είναι ο τεμπέλης. Τα φύλλα που χρησιμοποιούμε για να παίξουμε πρέφα είναι 32, δηλαδή από το 7 και πάνω. Μοιράζουμε όλα τα φύλλα σε κάθε παρτίδα. Τα φύλλα μοιράζονται παραδοσιακά από δύο σε κάθε παίχτη με αποτέλεσμα οι παίχτες να έχουν στο τέλος της μοιρασιάς από δέκα φύλλα στα χέρια και να περισσεύουν δύο.
Τα δύο φύλλα που κάθονται θα τα πάρει ο παίχτης που θα κάνει την αγορά. Δεν θα μείνει όμως με δώδεκα στο χέρι. Θα χρειαστεί να πετάξει τα δύο φύλλα που δεν του είναι χρήσιμα στο τραπέζι. Τα δύο αυτά φύλλα θα ξέρει μόνον ο αγοραστής ποια είναι και θα μείνουν άγνωστα για τους υπόλοιπους παίχτες. Σε αντιδιαστολή με άλλα παιχνίδια που παίζονται με 32 φύλλα, όπως είναι το μπουρλότ και η βίδα, που έχουν σημασία οι πόντοι που μαζεύει ο κάθε παίχτης, η πρέφα βασίζεται στις "μπάζες". Δηλαδή μετράμε στην πρέφα τον αριθμό των μπαζών που θα έχει κερδίσει ο παίχτης στο τέλος του παιχνιδιού.
Η Αγορά
Αυτός που πέταξε κάτω τα δύο χαρτιά <<σκάρτα>> αφού κάνει αγορά, δηλαδή πόσες μπάζες τάζει ότι θα κερδίσει και ποιο είδος φύλλου θα είναι το <<ατού>> ή το κορυφαίο σε μερικές περιπτώσεις, θα δεχθεί προσφορές από τους άλλους δυό παίχτες. Παραδοσιακά, τα είδη φύλλων ονομάζονται <<πρώτα>>, δηλαδή μπαστούνια, <<δεύτερα>>, δηλαδή σπαθιά, <<τρίτα>> τα καρά, και <<κούπες>> για τις καρδιές. Παραπάνω είναι τα <<άχρωα>> δηλαδή τα αχρωμάτιστα, οπού δεν ισχύει κανένα ατού και το μεγαλύτερο χαρτί αυτού του είδους που πρωτοεμφανίστηκε στην συγκεκριμένη μπάζα, κερδίζει. Αυτά ήταν τα λεγόμενα απλά. Πιό πάνω έχουμε τα εφτά...τα εφτά πρώτα, εφτά δεύτερα, κτλ...τα οχτώ...κτλ. μέχρι δέκα άχρωα (σπάνια αγορά βέβαια).
Η αγορά γίνεται ως εξής. Μιλάει πρώτος αυτός που μοιράστηκε τα χαρτιά του πρώτος. Όποιος θέλει πάει πάσο όποτε θέλει. Να συμμετέχεις στην αγορά δεν είναι ανάγκη να έχεις πολύ καλά χαρτιά, μόνο αρκετά καλά για να παίξεις και να κερδίσεις μαζί με τον συνέταιρό σου (ο άλλος που δεν παίρνει τα χαρτιά, αν παίζει) όσες μπάζες περισσεύουν από την αγορά. Άμα παίζεις μόνος σου με τον αγοραστή (δηλαδή εάν ο άλλος έχει πάει πάσο) πρέπει να πάρεις δύο μπάζες στα απλά και στα εφτά, και μία στα οχτώ και στα εννιά για να μη μπεις μέσα. Υπάρχει περιθώριο να πάρεις μαζί σου αυτόν που πήγε πάσο για να σε βοηθήσει να πάρεις περισσότερες μπάζες αλλά η ευθύνη για τις χαμένες θα είναι τελείως δική σου (όπως και τα κέρδη). Αυτός που κερδίζει την αγορά πρέπει τουλάχιστον να πάρει σίγουρα έξι από τις δέκα μπάζες στα απλά και παραπάνω για τα εφτά, οχτώ, κτλ. Η αγορά πηγαίνει πάντα με σειρά. Στην περίπτωση που μιλάνε και οι τρεις παίχτες, λένε ο ένας μετά τον άλλον...Πρώτα, δεύτερα, τρίτα, εγώ τρίτα..., κτλ. μέχρι δέκα (!!) Άμα μείνουν μόνο δύο πάνε ως εξής...Πρώτα, δεύτερα, εγώ δεύτερα, τρίτα, εγώ τρίτα, κτλ. μέχρι να πάει πάσο ένας. Υπάρχει και η περίπτωση να πει <<αποκλείομαι στα πρώτα>> προτού πάει πάσο κανείς, που διαφέρει από το πάσο και σημαίνει ότι έχει αρκετά καλά χαρτιά να αγοράσει και να τα πει απλά πρώτα μόνο. Τότε τα δύο φύλλα που έχουν μείνει κάτω από την μοιρασιά τα παίρνει αυτός που έμεινε στην αγορά, ρίχνει τα σκάρτα, και τα ονομάζει ότι θέλει αρκεί να είναι ίσα ή μεγαλύτερο με την τελευταία αγορά του. Βέβαια θα αγοράσει εκεί που έχει αρκετά. Με αυτή τη τελευταία αγορά οι άλλοι έχουν την ευκαιρία να πούνε αν θα παίξουνε ή όχι.
Το Παιχνίδι
Όποιος αρχίζει πετάει κάτω κάτι που νομίζει ότι θα του κερδίσει τη μπάζα, είτε αμέσως ή παίζει στρατηγικά για τις μελλοντικές μπάσες. Οφείλονται αυτοί οι δυό που δεν αγοράσανε (αν παίζουν και οι δυό) να βοηθάνε να μην αφήσουν τον αγοραστή να πάρει όσες μπάζες θέλει---να προσπαθήσουν να τον βάλουν μέσα. Ακόμα κι αν πρόκειται για προσωπική ήττα πρέπει να ενωθούν ομαδικά γι`αυτό το σκοπό.
Οι άλλοι πρέπει να ακολουθήσουνε πετάγοντας το ίδιο τύπο φύλλου, εκτός αν δεν έχουν. Άλλωστε, όταν υπάρχει ατού (από την αγορά), πρέπει ο δεύτερος και ο τρίτος παίχτης να τελειώσει τα άλλα του χαρτιά απ`αυτού του είδους που έπαιξε ο πρώτος, προτού ρίξει ατού (αν έχει) για να κερδίσει τη μπάζα. Το ατού ξεπερνάει όλα όσα δεν είναι ατού. Αν υπάρχει παραπάνω από ένα ατού κάτω ανάμεσα στα τρία χαρτιά στο τέλος του γύρου, το μεγαλύτερο απ`αυτά κερδίζει τη μπάζα.
Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να πάρει αυτός που αγόρασε τουλάχιστον όσες είπε. Άμα πάρει όσες είπε τότε κατεβάζει από την <<κάσα>> (το αρχικό ποσόν, συνήθως 32 ή 40) του το ανάλογο ποσόν. Άμα πάρει παραπάνω, παίρνει από αυτόν ή αυτούς που δεν έκαναν το καθήκον τους και δεν πήραν όσες μπάζες έπρεπε. Αν πάρει μία λιγότερη μπάζα, τότε μπαίνει <<μέσα>> και ανεβαίνει η κάσα του ένα ποσόν και πληρώνει τους άλλους σε καπίκια ανάλογα με πόσες μπάζες του πήρανε. Επίσης, άμα πάρει παρακάτω από μία λιγότερη μπάζα απ`ότι έπρεπε, τότε μπαίνει μέσα <<σόλων>> και πληρώνει (και ανεβάζει τη κάσα του) τα διπλά. Έτσι με το κατέβασμα της κάσας μαζί με την πληρωμή καπικιών από άλλους, και ανταλλαγή δέκα καπίκια για μία στη κάσα, μπορεί να κερδίσει κανείς το παιχνίδι αφού φτάσει στο μηδέν.
Η σειρά δυναμικότητας των φύλλων στην πρέφα είναι αύξουσα και έχει ως εξής: 7, 8, 9, 10, J, Q, K, A.
Το Μέτρημα
Εξωτερικές συνδέσεις
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
