Η Χρυσή Άρκτος (Goldener Bär) είναι το σημαντικότερο βραβείο που απονέμεται στο ετήσιο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου. Περιλαμβάνει δυο κατηγορίες: την Χρυσή Άρκτο για την καλύτερη ταινία, που απονέμεται στον σκηνοθέτη, και μία Τιμητική Άρκτο, που αφορά το σύνολο της προσφοράς των βραβευθέντων. Στην πιο πρόσφατη απονομή, στις 20 Φεβρουαρίου 2010 την Χρυσή Άρκτο απέσπασε η ταινία Μέλι του Τούρκου σκηνοθέτη Σεμίχ Καπλάνογλου[1].
Οι νικητές της Χρυσής Άρκτου (καλύτερης ταινίας)
| Έτος | Ταινία | Σκηνοθέτης | Χώρα προέλευσης |
|---|---|---|---|
| 2010 | Bal (Μέλι ) | Σεμίχ Καπλάνογλου | Τουρκία |
| 2009 | La teta asustada (The Milk Sorrow') | Κλαούντια Γιόσα | Περού |
| 2008 | Επίλεκτο απόσπασμα | Ζοζέ Παντίγια | Βραζιλία |
| 2007 | Tuya's Marriage (Ο γάμος της Τούγια) | Γουάνγκ Κουανιάν | Κίνα |
| 2006 | Σαράγεβο σ`αγαπώ | Γιασμίλα Ζμπάνιτς | Βοσνία-Ερζεγοβίνη (διεθνής συμπαραγωγή με Αυστρία, Γερμανία και Κροατία) |
| 2005 | U-Carmen e-Khayelitsha | Μαρκ Ντόρνφορντ-Μέι | Νότια Αφρική |
| 2004 | Μαζί ποτέ | Φατίχ Ακίν | Γερμανία/Τουρκία |
| 2003 | Στα Σύνορα του Κόσμου | Μάικλ Ουίντερμποτομ | Ηνωμένο Βασίλειο |
| 2002 | Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων | Χαγιάο Μιγιαζάκι | Ιαπωνία |
| Ματωμένη Κυριακή | Πωλ Γκρίνγκρας | Ηνωμένο Βασίλειο/Ιρλανδία | |
| 2001 | Σαρκική Εξάρτηση | Πατρίς Σερό | Ηνωμένο Βασίλειο (διεθνής συμπαραγωγή με Γαλλία, Γερμανία και Ισπανία) |
| 2000 | Μανόλια | Πολ Τόμας Άντερσον | Ηνωμένες Πολιτείες |
| 1999 | Λεπτή κόκκινη Γραμμή | Τέρενς Μάλικ | Ηνωμένες Πολιτείες |
| 1998 | Κεντρικός Σταθμός | Βάλτερ Σάλλες | Βραζιλία (διεθνής συμπαραγωγή με Γαλλία) |
| 1997 | The People vs. Larry Flynt | Μίλος Φόρμαν | Ηνωμένες Πολιτείες |
| 1996 | Λογική κι Ευαισθησία | Ανγκ Λι | Ηνωμένες Πολιτείες/Ηνωμένο Βασίλειο |
| 1995 | L'Appât | Μπερτράν Ταβερνιέ | Γαλλία |
| 1994 | Εις το Όνομα του Πατρός | Τζιμ Σέρινταν | Ηνωμένο Βασίλειο/Ιρλανδία |
| 1993 | Woman Sesame Oil Maker | Ζίε Φέι | Κίνα |
| Γαμήλιο Πάρτι | Ανγκ Λι | Ταϊβάν/Ηνωμένες Πολιτείες | |
| 1992 | Grand Canyon | Λόρενς Κάσνταν | Ηνωμένες Πολιτείες |
| 1991 | La Casa del sorriso | Μάρκο Φερέρι | Ιταλία |
| 1990 | Το Μουσικό Κουτί | Κώστας Γαβράς | Ηνωμένες Πολιτείες |
| Larks on a String | Γίρι Μένζελ | Τσεχοσλοβακία | |
| 1989 | Ο Άνθρωπος της Βροχής | Μπάρι Λέβινσον | Ηνωμένες Πολιτείες |
| 1988 | Red Sorghum | Ζανγκ Γιμού | Κίνα |
| 1987 | The Theme | Γκλεμπ Παμφίλοφ | Σοβιετική Ένωση |
| 1986 | Μπάαντερ - Μάινχοφ, τα λευκά κελιά | Ράινχαρντ Χάουφ | Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας |
| 1985 | Die Frau und der Fremde | Ράινερ Σίμον | Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας |
| Wetherby | Ντέιβιντ Χέαρ | Ηνωμένο Βασίλειο | |
| 1984 | Love Streams | Τζον Κασσαβέτης | Ηνωμένες Πολιτείες |
| 1983 | Ascendancy | Έντουαρντ Μπένετ | Ηνωμένο Βασίλειο |
| The Beehive (Η κυψέλη) | Μάριο Καμούς | Ισπανία | |
| 1982 | Βερόνικα Φος | Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ | Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας |
| 1981 | Deprisa, Deprisa | Κάρλος Σάουρα | Ισπανία (συμπαραγωγή με Γαλλία) |
| 1980 | Heartland | Ρίτσαρντ Πιρς | Ηνωμένες Πολιτείες |
| Παλέρμο ή Βολφσμπουργκ | Βέρνερ Σρέτερ | Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας | |
| 1979 | David | Πέτερ Λίλιενταλ | Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας |
| 1978 | Las Truchas | Χοσέ Λουίς Γκαρθία Σάντσεθ | Ισπανία |
| La Palabras de Max | Εμίλιο Μαρτίνεθ Λαζάρο | Ισπανία | |
| 1977 | The Ascent | Λαρίσα Σεπίτκο | Σοβιετική Ένωση |
| 1976 | Buffalo Bill and the Indians, or Sitting Bull's History Lesson | Ρόμπερτ Όλτμαν | Ηνωμένες Πολιτείες |
| 1975 | Adoption | Márta Mészáros | Ουγγαρία |
| 1974 | The Apprenticeship of Duddy Kravitz | Τεντ Κότσεφ | Καναδάς |
| 1973 | Distant Thunder | Σατιαζίτ Ράι | Ινδία |
| 1972 | The Canterbury Tales (Οι Θρύλοι του Καντέρμπερι) | Πιερ Πάολο Παζολίνι | Ιταλία |
| 1971 | Ο Κήπος των Φίντσι Kοντίνι | Βιτόριο ντε Σίκα | Ιταλία/Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας |
| 1970 | |||
| 1969 | Rani Radovi | Ζέλιμιρ Ζίλνικ | Γιουγκοσλαβία |
| 1968 | Ole dole doff | Γιαν Τρόελ | Σουηδία |
| 1967 | Le départ | Γέρζι Σκολιμόφσκι | Βέλγιο |
| 1966 | Νύχτα Δολοφόνων | Ρομάν Πολάνσκι | Ηνωμένο Βασίλειο |
| 1965 | Alphaville | Ζαν Λυκ Γκοντάρ | Γαλλία/Ιταλία |
| 1964 | Susuz Yaz | Ισμαήλ Μετίν Καραμπέι | Τουρκία |
| 1963 | Il Diavolo | Τζιαν Λουίτζι Πολιντόρo | Ιταλία |
| 1962 | A Kind of Loving | Τζον Σλέσινγκερ | Ηνωμένο Βασίλειο |
| 1961 | Η Νύχτα | Μικελάντζελο Αντονιόνι | Ιταλία |
| 1960 | El Lazarillo de Tormes | Σεζάρ Αρδαβίν | Ισπανία |
| 1959 | Les Cousins | Κλοντ Σαμπρόλ | Γαλλία |
| 1958 | Άγριες Φράουλες | Ίνγκμαρ Μπέργκμαν | Σουηδία |
| 1957 | Οι 12 Ένορκοι | Σίντνεϊ Λιούμετ | Ηνωμένες Πολιτείες |
| 1956 | Πρόσκληση στο χορό | Τζιν Κέλι | Ηνωμένες Πολιτείες |
| 1955 | Die Ratten | Ρόμπερτ Σιόντμακ | Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας |
| 1954 | Hobson's Choice | Ντέιβιντ Λην | Ηνωμένο Βασίλειο |
| 1953 | The Wages of Fear | Ανρί-Ζορζ Κλουζό | Γαλλία/Ιταλία |
| 1952 | Hon dansade en sommar | Άρνε Μάτσον | Σουηδία |
Χρυσή Άρκτος – Τιμητικό Βραβείο
| Έτος | Νικητές |
|---|---|
| 1982 | Τζέιμς Στιούαρτ |
| 1988 | Άλεκ Γκίνες |
| 1989 | Ντάστιν Χόφμαν |
| 1990 | Όλιβερ Στόουν |
| 1993 | Γκρέγκορι Πεκ και Μπίλι Γουάιλντερ |
| 1994 | Σοφία Λόρεν |
| 1995 | Αλέν Ντελόν |
| 1996 | Ελία Καζάν και Τζακ Λέμον |
| 1997 | Κιμ Νόβακ |
| 1998 | Κατρίν Ντενέβ |
| 1999 | Σίρλεϊ Μακλέιν |
| 2000 | Ζαν Μορό |
| 2001 | Κερκ Ντάγκλας |
| 2002 | Ρόμπερτ Όλτμαν και Κλαούντια Καρντινάλε |
| 2003 | Ανούκ Εμέ |
| 2004 | Φερνάντο Σολάνας |
| 2005 | Ιμ Κουόν-τάεκ και Φερνάντο Φερνάν Γκόμεθ |
| 2006 | Αντρζέι Βάιντα και Ίαν Μακέλεν |
| 2007 | Άρθουρ Πεν |
| 2008 | Φραντσέσκο Ρόσι |
| 2009 | Μορίς Ζαρ |
| 2010 | Βόλφγκανγκ Κολάαζε και Χάνα Σιγκούλα |
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραπομπές
1. ↑ Berlinale: Στην ταινία «Μέλι» το βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Καθημερινή, 20-02-2010.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
<@=@=@>