Η Μαρία των Μεδίκων (1573 - 1642) ήταν βασίλισσα της Γαλλίας. Δεύτερη σύζυγος του βασιλέως της Γαλλίας Ερρίκου Δ' και αντιβασίλισσα μετά τη δολοφονία του (1610) για λογαριασμό του ανήλικου βασιλιά Λουδοβίκου 13ου.

Γεννήθηκε στην Ιταλική πόλη της Φλωρεντίας, κόρη του Φραγκίσκου Α' των Μεδίκων, μεγάλου δούκα της Τοσκάνης και της Ιωάννας, αρχιδούκισσας της Αυστρίας. Πανέμορφη στα νιάτα της, έγινε σύζυγος του βασιλιά αφού πρώτα πήρε το διαζύγιο με την πρώτη σύζυγο του, Μαργαρίτα των Βαλουά. Η τεράστια προίκα της περιελάμβανε 600.000 κορώνες και τον αμέσως επόμενο χρόνο μετά τον γάμο γέννησε στο Φωταινεμπλώ τον διάδοχο Λουδοβίκο.

Ο γάμος δεέν ήταν ιδιαίτερη επιτυχής, καθώς αμέσως ήρθε σε διαμάχες με τους κύριους υπουργούς του συζύγου της με εκφράσεις που σόκαραν τους υπουργούς. Μεγαλύτερη διαμάχη της ήταν με την Κατερίνα - Εριέττα του Μπαλζάκ, στην οποία ο βασιλιάς Ερρίκος είχε υποσχεθεί γάμο μαζί της μετά τον θάνατο της αγαπημένης του υπουργού Γαβριέλλα του Εστρέ. Αντί γι'αυτήν, ο βασιλιάς παντρεύτηκε την Μαρία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν στο παρασκήνιο σκληροί καυγάδες μεταξύ των δύο γυναικών. Ο βασιλιάς απέφυγε να υποστηρίξει ανοιχτά την σύζυγό του, μέχρι που αυτή του ζήτησε να επαναφέρει από την εξορία την πρώτη σύζυγό του Μαργαρίτα των Βαλουά. Όσο ζούσε ο σύζυγός της δεν έδειχνε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κρατικά θέματα. Μετά την δολοφονία του έγινε αντιβασιλιάς (1610) και επίτροπος του ανήλικου διαδόχου, εξορίζοντας την Κατερίνα - Εριέττα του Μπαλζάκ.

Αποτυχημένη αντιβασιλεία

Απέλυσε τον πιο έμπισθο υπουργό του Ερρίκου Δ', δούκα του Σάλλι. Ενώ οι αντιπρόσωποι της Καθολικής Εκκλησίας ήλπιζαν να πιέσουν την καταδίωξη των Προτεσταντών στην Γαλλία, η Μαρία, ως μισή Αψβούργα, ακολούθησε φιλο-Αψβούργικη πολιτική. Τακτοποίησε τον γάμο των παιδιών της, του μέλλοντα βασιλιά Λουδοβίκου και της Ελισσάβετ, με μέλη της Αψβούργικης Ισπανικής βασιλικής οικογένειας. Η κατασκευή, διακόσμηση, επίπλωση του ανακτόρου του Λουξεμβούργου, αναφερόμενου και ως παλάτι των Μέντιγκο, ήταν το κύριο καλλιτεχνικό της ενδιαφέρον. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1612 με διακοσμήσεις του Σάλομον ντε Μπροσσέ, ενώ ζωγράφος ορίσθηκε ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς.

Κάτω από την κακή της διακυβέρνηση, οι πρίγκηπες της βασιλικής οικογένειας εξεγέρθηκαν το 1614 και η Μαρία, αισθανόμενη αδυναμία, προσπάθησε να τους ικανοποιήσει. Ο κυριότερος από αυτούς, ο Ερρίκος του Μπουρμπών - Κομτέ την πίεσε να συγκαλέσει το Γενικό συμβούλιο. Αλλά η δύναμή της ανέβηκε ξανά με την άνοδο του έμπιστου συμβούλου της Ρισελιέ. Όμως το 1617 ο γιός της Λουδοβίκος, φτάνοντας στην κατάλληλη ηλικία, ανέλαβε τις νόμιμες εξουσίες του και ήρθε σε ρήξη μαζί της. Εγκατέλειψε την φιλο-Αψβούργικη πολιτική της, διέταξε την εκτέλεση του Κασσίνι, εξόρισε την βασίλισσα στον πύργο του Μπλουά, και διόρισε τον Ρισελιέ καρδινάλιο. Μετά απο δύο χρόνια αιχμαλωσίας, η Μαρία δραπέτευσε από τον πύργο το 1619 και ενώθηκε με τον γιό της Γκαστών που επαναστάτησε κατά του αδελφού του. Η κίνηση απέτυχε, αλλά ο βασιλιάς Λουδοβίκος συμφιλιώθηκε με τη μητέρα του με την επέμβαση του Ρισελιέ, παραχωρώντας σε αυτή μιά μικρή αίθουσα στο Ανγκέρ.

Οριστική εξορία

Μετά τη δίκη του ευνοουμένου του, δούκα του Λύν, ο βασιλιάς Λουδοβίκος άφησε τον εαυτό του σε πλήρη υποταγή στον Ρισελιέ. Η Μαρία τότε προσπάθησε να εκτοπίσει τον Ρισελιέ με πραξικόπημα εναντίον του. Μετά τον θρίαμβο του Ρισελιέ εξορίστηκε στην Καμπανία (1630) και από εκεί δραπέτευσε στο Άμστερνταμ (1638). Εκεί έγινε ενθουσιωδώς δεκτή με μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις. Για τις εκδηλώσεις δημιουργήθηκε κατασκευή στο νησάκι του ποταμού Άμστελ και ο δήμαρχος της πρόσφερε ένα μεγαλοπρεπές Ινδονησιακό γεύμα.

Το 1642 η Μαρία πέθανε στην Κολωνία.

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>