Ιωάννης Ε' ο μεγαλόψυχος (1689 - 1750) βασιλιάς της Πορτογαλίας (1706 - 1750), υιός και διάδοχος του βασιλιά Πέτρου Β'. Όταν γεννήθηκε ο βασιλικός Οίκος των Καπετιδών της Βραγκάνζας βρισκόταν υπο εξαφάνιση, απο τον πρώτο γάμο του πατέρα του είχε επιζήσει μόνο μιά κόρη η Ισαβέλλα Λουίζα πριγκίπισσα του Μπέιρα. Αλλά όταν πέθανε η πρώτη του σύζυγος, η επόμενη ήταν ικανή να παράγει πολλά επιζήσαντα παιδιά όπως και γιούς ανάμεσα στα οποία και ο Ιωάννης που με την γέννηση του πήρε τον τίτλο του 13ου δούκα της Βραγκάντζας και του πρίγκηπα της Βραζιλίας. Έτσι άν και ο πατέρας του πέθανε σε λίγο προχωρημένη ηλικία ο Ιωάννης τον διαδέχθηκε μόλις 17 ετών. Η πρώτη του δουλεία ήταν να παραμείνει προσκολλημένος στην Μεγάλη συμμαχία που είχε μπεί ο πατέρας του (1701). Επιτέθηκε και πήρε την Μαδρίτη αλλά ηττήθηκε στην μάχη της Αλμάνζας. Παντρεύτηκε (1708) την ξαδέλφη του Μαρία Άννα της Αυστρίας κόρη του αυτοκράτορα Λεοπόλδου Α'. Μια σειρά απο ανεπιτυχείς εκστρατείες οδήγησαν σε ειρήνη με την Γαλλία(1713) και την Ισπανία (1715).

Τεράστια πλούτη απο τα μέταλλα της Βραζιλίας

Η μακρά περίοδος της βασιλείας του χαρακτηριζόταν απο τεράστια αύξηση της βασιλικής δύναμης ιδιαίτερα λόγω του πλούτου των αποθεμάτων απο χρυσό και διαμάντι που έρχονταν απο τις Βραζιλιάνικες αποικίες. Το ένα πέμπτο περίπου της εξαγωγής προοριζόταν αποκλειστικά για το στέμμα ενώ οι υπόλοιπες ποσότητες αφήνονταν στην εκμετάλλευση των τοπικών γαιοκτημόνων. Αυξάνοντας συνέχεια την δύναμη του λόγω του πλούτου μπόρεσε να αντιπαρατεθεί εύκολα στην ψηλή αριστοκρατία της χώρας του. Σε μιά προσπάθεια να δαμάσει την εξαγριωμένη αριστοκρατία άρχισε την κατασκευή υπερπολιτελέστατων ανακτόρων στα πρότυπα των Γαλλικών Βερσαλλιών, ενώ ο ίδιος προδπάθησε να μιμηθεί την δόξα του Λουδοβίκου ΙΔ' καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια να γίνει μονάρχης όμοιος με αυτόν. Τον μιμήθηκε σε όλες του τις κινήσεις αλλά δέν κατόρθωσε τελικά ούτε κατα διάννοια να φτάσει την δόξα του. Χρησιμοποίησε τους περισσότερους θησαυρούς των Βραζιλιάνικων αποικιών προκειμένου να ανορθώσει τα ρημαγμένα οικονομικά της χώρας του.Καλλιέργησε τις τέχνες, τα γράμματα, και έκανε την μοναρχική του ισχύ ισότιμη σχεδόν με αυτή των περισσότερων Ευρωπαικών κρατών. Ήταν η πρώτη φορά που συνέβη αυτό απο την εποχή της δεύτερης ανεξαρτησίας απο την Ισπανία (1640). Η εξωτερική πολιτική είχε τόσο κατεύθυνση ουδετερότητας απέναντι στις Ευρωπαικές συγκρούσεις, όσο και προσπάθειες να πείσει το Βατικανό να τον κυρήξει νόμιμο μονάρχη, ξοδεύοντας μεγάλα ποσά σε δώρα προς τον πάπα. Οι προσπάθειες του έφεραν αποτέλεσμα στην αναγνώριση απο τον πάπα Βενέδικτο ΙΔ' (1748). Το 1642 είχε χτυπήσει άσχημα σε ατύχημα κάτι που τον άφησε παράλυτο για την υπόλοιπη ζωή του και ανίκανο να συμμετάσχει στις κρατικές υποθέσεις. Τα οικονομικά του μέτρα τον έκαναν μισητό στην αριστοκρατία αλλά τελικά δέν εφαρμόστηκαν.

Κληρονόμοι

Με την δεύτερη σύζυγο του Μαρία Άννα της Αυστρίας παιδιά του ήταν :

* Βαρβάρα (1711 - 1758) παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο ΣΤ' της Ισπανίας

* Ιωσήφ Α' της Πορτογαλίας

* Κάρλος (1716 - 1730)

* Πέτρος Γ' της Πορτογαλίας

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License

<@=@=@>