Έφιππος ανδριάντας
|
Έφιππος ανδριάντας είναι μνημειακή παρουσίαση του ιππέα με το άλογό του σε ποικίλους βηματισμούς. Φιλοτεχνείται κυρίως σε ορείχαλκο, ώστε να εξασφαλίζεται η σταθερότητά του, ενώ τα εικονογραφικά μοτίβα ακολουθούν τον χαρακτήρα και τα συνθετικά δεδομένα της αρχαίας και της αναγεννησιακής πλαστικής τέχνης.
Ένα από τα σωζόμενα ελληνικά περίοπτα έφιππα αγάλματα της αρχαϊκής εποχής είναι ο επονομαζόμενος «Ιππέας Rampin», που είχε βρεθεί σε μια πλαγιά της Ακρόπολης των Αθηνών. Έχει φιλοτεχνηθεί από μάρμαρο γύρω στο 560 π. Χ. και απεικονίζει κούρο ιππέα πάνω στο άλογό του. Ο «Ιππέας Rampin» βρίσκεται στο Μουσείο Ακρόπολης στην Αθήνα, το πρωτότυπο όμως της κεφαλής του ιππέα φυλάσσεται στη συλλογή Rampin του Λούβρου, ενώ αντίγραφό της συμπληρώνει ιππέα και άλογο στο Μουσείο της Ακρόπολης. Στην αρχαία Ρώμη έφιπποι ανδριάντες αναγείρονταν προς τιμήν αυτοκρατόρων, πολιτικών ανδρών και στρατιωτικών ηγετών. Σήμερα, το μόνο σωζόμενο δείγμα είναι ο μπρούντζινος έφιππος ανδριάντας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου (161 – 180 μ. Χ.), που χρονολογείται από το 2ο μ. Χ. αιώνα. Ο ανδριάντας αυτός του Μάρκου Αυρηλίου, αν και δεν υπάρχουν γραπτές πηγές που να το επιβεβαιώνουν, υπολογίζεται ότι αναγέρθηκε το έτος 176 μ. Χ. με την ευκαιρία του νικηφόρου θριάμβου του αυτοκράτορα εναντίον των γερμανικών φύλων ή το 180 μ. Χ., αμέσως μετά το θάνατό του. Παλαιότερα, ο ανδριάντας στεκόταν σ’ ένα βάθρο στο κέντρο της Πλατείας του Καπιτωλίου στη Ρώμη, που είχε διαμορφώσει το δέκατο έκτο αιώνα ο Μιχαήλ Άγγελος. Σήμερα, στο κέντρο της πλατείας υπάρχει ένα αντίγραφο του έφιππου ανδριάντα του Μάρκου Αυρηλίου, ενώ το πρωτότυπο φυλάσσεται στο Παλάτσο ντέι Κονσερβατόρι των Μουσείων του Καπιτωλίου. Αναγεννησιακή Ευρώπη Από τα σημαντικότερα δείγματα έφιππων ανδριάντων της αναγεννησιακής Ευρώπης είναι ο χάλκινος ανδριάντας του διάσημου Βενετσιάνου κοντοτιέρου Έρασμο ντα Νάρνι, γνωστού ως Γκαταμελάτα (Gattamelata), φιλοτεχνημένος από το Φλωρεντινό γλύπτη Ντονατέλο (Donatello, 1386 – 1466). O ανδριάντας του Γκαταμελάτα βρίσκεται σήμερα στην πλατεία Ιλ Σάτο στην Πάντοβα της Ιταλίας. Ο Ντονατέλο πραγματοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του έργου μεταξύ των ετών 1447 και 1450, αλλά το άγαλμα στήθηκε στο βάθρο του μόλις το 1453. Απεικονίζει τον Γκαματελάτα με πανοπλία και με σκήπτρο εξουσίας στο υψωμένο δεξί χέρι του. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους έφιππους ανδριάντες της Αναγέννησης, αφού υπήρξε ο πρόδρομος όλων των έφιππων μνημείων που έκτοτε φιλοτεχνήθηκαν. Η ανέγερση του Γκαταμελάτα ήταν σκανδαλώδης και παρακωλύθηκε με πολλές καθυστερήσεις, αφού ήταν έργο χωρίς άλλο προηγούμενο, δεδομένου ότι από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τα έφιππα αγάλματα ήταν αποκλειστικά προνόμιο των ηγεμόνων. Ένα δεύτερο σημαντικό μνημείο της έφιππης ανδριαντοποιΐας κατά την εποχή της Αναγέννησης στην Ευρώπη είναι ο ορειχάλκινος έφιππος ανδριάντας του κοντοτιέρου Μπαρτολομέο Κολεόνε στη Βενετία, ενός στρατηγού στον οποίο η πολιτεία της Βενετίας χρωστούσε ευγνωμοσύνη για τα ανδραγαθήματά του και τις πράξεις φιλανθρωπίας. Ο ανδριάντας του Κολεόνε φιλοτεχνήθηκε μεταξύ των ετών 1479 - 1488 από το Φλωρεντινό γλύπτη Αντρέα ντελ Βερόκιο (Verrocchio, 1435 - 1488 ), ο οποίος πεθαίνοντας άφησε το άγαλμα στο στάδιο του πήλινου προπλάσματος και το οποίο έχυσε σε χαλκό το 1496 ο γλύπτης και μεταλλοτέχνης Αλεσάντρο Λεοπάρντι (Alessandro Leopardi). Ο Κολεόνε του Βερόκιο, με ουσιαστικό πρότυπό του τον έφιππο ανδριάντα του Μάρκου Αυρηλίου στο Καπιτώλιο της Ρώμης, καβάλα σ’ ένα άλογο που καλπάζει, προαναγγέλλει το δυναμισμό της επερχόμενης εποχής του μπαρόκ. Θαυμαστή είναι η στάση του καβαλάρη, που μοιάζει να οδηγεί τα στρατεύματα του αγέρωχος και ατρόμητος, αλλά και η ανατομία του αλόγου με τους μυς και τις φλέβες του. Ανάμεσα στα σημαντικά έφιππα μνημεία του 16ου αιώνα συγκαταλέγεται και ο χάλκινος έφιππος ανδριάντας του Κόζιμου Α΄ των Μεδίκων, έργο φιλοτεχνημένο στα 1587 – 1594 από το γλύπτη, φλαμανδικής καταγωγής, Τζανμπολόνια (Giambologna, 1529 – 1608), στην Πιάτσα ντέλα Σινιορία στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Ευρωπαϊκός Απολυταρχισμός Κατά την εποχή του Ευρωπαϊκού Απολυταρχισμού και στα νεότερα χρόνια της ευρωπαϊκής ιστορίας, έφιπποι ανδριάντες, φιλοτεχνημένοι κυρίως από χαλκό, συνωστίζονται στις ευρωπαϊκές πόλεις – αυτοκράτορες, βασιλιάδες, ηγεμόνες και στρατιωτικοί ηγέτες. Ανάμεσα σ’ ένα μεγάλο πλήθος έφιππων ανδριάντων, κατασκευασμένων από ορείχαλκο, περιλαμβάνονται σε χρονολογική σειρά ανέγερσης οι παρακάτω: * Έφιππος ανδριάντας του Ισπανού βασιλιά Φιλίππου Γ΄ (1626) στην Πλάθα Μαγιόρ της Μαδρίτης. Έργο του Ιταλού γλύπτη Πιέτρο Τάκκα (Pietro Tacca, 1577 – 1640). Έφιππος ανδριάντας του Γοδεφρείδου ντε Μπουγιόν στις Βρυξέλλες * Έφιππος ανδριάντας του πρίγκιπα Γιόζεφ Πονιατόφσκι στο προαύλιο του Προεδρικού Μεγάρου (Radziwill Palace) στη Βαρσοβία της Πολωνίας. Φιλοτεχνήθηκε στα 1826 – 1832 από το Δανό γλύπτη Μπέρτελ Τόρβαλντσεν (Bertel Thorvaldsen, 1770 – 1844), με πρότυπο τον έφιππο ανδριάντα του Μάρκου Αυρηλίου στη Ρώμη. Ο ανδριάντας καταστράφηκε από τους Γερμανούς το 1944 και φιλοτεχνήθηκε ξανά στα 1948 – 1951, με δαπάνες της κυβέρνησης της Δανίας, από το γλύπτη Paul Lauritz Rasmussen (1897 – 1980). Έφιππος ανδριάντας του Ισπανού βασιλιά Φιλίππου Δ΄ στη Μαδρίτη * Έφιππος ανδριάντας του τσάρου Νικολάου Α΄ (1856 - 1859) στην Πλατεία Αγίου Ισαάκ στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Έργο του Ωγκύστ ντε Μονφεράν (Αuguste Montferrand, 1786 – 1858). Ανδριάντας του Γκαριμπάλντι στο Λόφο του Τζανίκολο, Ρώμη. Έργο του Εμίλιο Γκαλόρι * Έφιππος ανδριάντας του Καρλομάγνου (768 – 814), δίπλα στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων (Νοτρ – Νταμ) στην Ιλ ντε λα Σιτέ στο Παρίσι. Φιλοτεχνήθηκε το 1882 από τους αδελφούς Ροσέ (Rochet).
Υπαίθρια γλυπτική με έφιππους ανδριάντες σε δημόσιους χώρους στην Αθήνα ή στους πέριξ δήμους είναι: * Έφιππος ανδριάντας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, φιλοτεχνημένος το 1900 από το γλύπτη Λάζαρο Σώχο, είναι τοποθετημένος μπροστά στο κτήριο της Παλαιάς Βουλής στην Αθήνα. Η δαπάνη καλύφθηκε με πανελλήνιο έρανο (1884 – 1889), ενώ, μετά από πρόταση του Σώχου, η χύτευση του ανδριάντα έγινε στο χυτήριο των αδελφών Τιεμπώ στο Παρίσι. * Έφιππος ανδριάντας του Βασιλιά Κωνσταντίνου (1938), φιλοτεχνημένος από τον Ιταλό γλύπτη Φραντσέσκο Παρίζι (Francesco Parisi, 1874 – 1956), έχει στηθεί στην είσοδο του Πεδίου του Άρεως στην Αθήνα. Τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα έγιναν στις 9 Οκτωβρίου 1938 από το βασιλιά Γεώργιο Β΄, με την παρουσία της βασιλικής οικογένειας, του πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά και όλου του Υπουργικού Συμβουλίου, της Ιεράς Συνόδου και του αρχιεπισκόπου, πολιτικών, πανεπιστημιακών, δικαστικών και στρατιωτικών αρχών. * Έφιππος ανδριάντας του Γεωργίου Καραϊσκάκη (1966), ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, φιλοτεχνημένος από το γλύπτη Μιχάλη Τόμπρο, υπάρχει στον Κήπο του Ζαππείου, έναντι του Παναθηναϊκού Σταδίου, στην Αθήνα. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν το 1968. Ο ανδριάντας φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη Ηρακλή Ξανθόπουλο (γεν. 1956) και τοποθετήθηκε το έτος 2000, ενώ τα αποκαλυπτήρια έκανε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. * Έφιππος ανδριάντας του στρατηγού Στέφανου Σαράφη (1890 – 1957), φιλοτεχνημένος το έτος 2001 από το γλύπτη Ηρακλή Ξανθόπουλο, υπάρχει στον Άλιμο Αττικής. Σ’ ένα πλήθος άλλων έφιππων ανδριάντων, εγκατεσπαρμένων σε διάφορες ελληνικές πόλεις, περιλαμβάνονται: * Έφιππος ανδριάντας του Βασιλιά Κωνσταντίνου στην Πλατεία Δημοκρατίας της Θεσσαλονίκης. Είναι ο μοναδικός από μάρμαρο έφιππος ανδριάντας στην Ελλάδα, φιλοτεχνημένος από άγνωστο καλλιτέχνη.
• Στέλιος Λυδάκης: «Οι Έλληνες Γλύπτες – Η νεοελληνική γλυπτική: ιστορία – τυπολογία – λεξικό γλυπτών», στο «Έφιπποι ανδριάντες», τόμ. 5ος, σελ. 252 – 253, Εκδοτικός οίκος «ΜΕΛΙΣΣΑ», Αθήνα, 1981. • Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος – Λαρούς – Μπριτάνικα, λήμματα «Βερόκιο» τόμ.14, σελ. 123 – 124, «Ντονατέλο» τόμ. 46, σελ. 115 – 117, «Τζανμπολόνια» τόμ. 57, σελ. 160 – 161, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996. • Ζέττα Αντωνοπούλου: « Τα γλυπτά της Αθήνας: Υπαίθρια Γλυπτική 1834 – 2004», σελ. 51, 79 & 117, α΄ έκδοση, Εκδόσεις «Ποταμός», Αθήνα, 2003. • «ΕΛΛΑΣ» (Η ιστορία και ο πολιτισμός του Ελληνικού Έθνους από τις απαρχές μέχρι σήμερα), στο «Αρχαία Ελληνική Τέχνη», τόμος 1ος, σελ. 315, Εκδοτικός Οργανισμός «Πάπυρος», Αθήνα, 1998. • "Αγία Πετρούπολη" (Οδηγοί του Κόσμου), στο «Μπρούντζινος Καβαλάρης», σελ. 78 -79, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ/DORLING KINDERSLEY, Αθήνα, 1999. • “The Capitoline Museums” (Guide), “Equestrian statue of Marcus Aurelius”, Comune di Roma, Electa, 2009. Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License |
<@=@=@> |
|
|